جشن آتش!

 

روزی آتش در گوش گاسوژ چنین نجوا ‌کرد:

 

ـ  هزاران سال پیش حکمت انسان مرا از سرزمین‌ام،  از قعر ناشناخته‌ها به این جهان کشاند. انسان‌ها در اطراف من و همراه با من زندگى ساختند؛  به شب‌ها‌ و تاریکی‌های‌شان روشنائی بخشیدند.   من در چهارسوی گیتى زیستم،  ولى فقط این کوهپایه را خانة خود داشتم.  در فلات بلند بود که مرا به خدائى خواندند؛  به زنجیرم کشیدند؛  قرن‌ها مرا به خود خواندند؛  سده‌ها مرا از خود راندند.  ولى هیچگاه دست از دامانم نشستند.   این فلات خانة آتش است.

 

چهارشنبه سوری،   جشن اقوام ایرانی است.   جشن گذر از آتش آغازهاست.  از فرود کیومرث بر زمین تا بازگشت کیخسرو به آسمان‌ها،   ایرانی سیاوش‌وار از آتش‌ها گذشته.

سرخی تو از من ...