پیش‌نماز و پس‌نماز

...

((بیت نوروزی کرکس فرزانه)

بوش وقت سحر از غصه نجاتم داده
وندر آن ظلمت شب آب نباتم داده!

دوران پر افتخار خمینی را که به خاطر دارید؟ از مهرآباد مستقیم راهی قبرستان شد که ترک عادت نکرده باشد. در قبرستان هم از اینکه «آن پسر» قبرستان‌ها را آباد کرده بود، ابراز نارضایتی کرد. ولی حتماً در ذهن علیلش، قبرستان‌ها به اندازه کافی آباد نشده بودند. به همین دلیل بود که به کمک ارباب، یک جنگ بی‌خطر به راه افتاد که حاکمیت کرکس‌های دستاربند تهران و منافع آمریکا و شوروی سابق همزمان حفظ شده، و در ضمن قبرستان‌ها حسابی آباد شوند. چون جماعت آخوند نانش در مرگ است.

بدون مرگ و روضه خوانی و گریه زاری زندگیش نمی‌گذرد. برای همین است که کرکس‌ها سر قبر این و آن جشن می‌گیرند. رایحه جسد مشام‌اشان را نوازش می‌دهد و اشتهایشان باز می‌شود. به تصویر «رهبر فرزانه» نگاهی بیندازید، نوروز را سر قبر امام هشتمش گرامی داشت. نیشش هم تا بنا گوش باز شده، چون رئیس کرکس‌ها، جرج بوش قرار شده ماموریت کشت و کشتار در عراق را به فعله‌اش در حاکمیت ایران واگذار کند.

امروز هم برنامه دوران خمینی دوباره تکرار می‌شود. مقداری «جوان مزاحم» روی دست حاکمیت مزدور ایران مانده وچندین میلیارد دلار هم در بانک‌های غرب خاک می‌خورد. تفنگ فروش‌های غرب هم «محتاج دعایند». اسلحه را غرب تامین می‌کند، پول و نیروی انسانی را هم مزدورانش در ایران. زمان «نعمت الهی» دوم فرا رسیده. و این همه، به «همت» احمدی نژاد که جدیداً از صندوق مارگیری استعمار بیرون آمده. نوکران آمریکا درایران یک اصل مهم را فراموش کرده‌اند: اگر اربابشان ناچار به فرار از عراق شده، دیری نخواهد گذشت که نوکرانش هم باید چمدان‌ها را ببندند. به نظر می‌آید «کرکس فرزانه» این مثل معروف را نمی‌شناسد که: «پیش‌نماز که بگوزد، پس‌نماز خواهد رید»، برای همین سر قبر امامش، این چنین نیشش تا بناگوش باز شده!