از هر طرف که رفتم جز وحشتم نیافزود ...

...

مثل این که دیروز بود. کورت والدهایم، افسر اس‌اس سابق، و دبیرکل سازمان ملل، به ایران اسلام‌زده آمده بود. «دانشجویان و مردم همیشه در صحنه» هم افتخار حضور داشتند. حکومت «انقلابی» چه استقبال باشکوهی از افسر نازی و اطریشی‌الاصل به عمل آورد! گویا می‌دانست از دوستان است! حتی اگر ملت «شریف ایران» نمی‌دانستند والدهایم کیست، حتی اگر ایرانیان نمی‌دانستند، سازمان ملل یک تشکیلات موازی برای تداوم سیاست آمریکا است، بسیاری با عملکرد این سازمان آشنائی داشتند.

امروز، کسی نیست که نداند، سازمان ملل فقط برای پیشبرد سیاست‌های آمریکا و محافل سرمایه‌داری غرب تشکیل شده. امروز کسی نیست که نداند، سوءاستفاده‌های کلان مالی روس‌ها، فرانسوی‌ها و دیگر کرکس‌های جهان در برنامه «بشردوستانه نفت در برابر غذا» برای ملت عراق، تحت نظارت چه سازمانی انجام شد. «سازمان رسوای ملل»، که دبیرکل آن، کوفی عنان، شخصاً در این «نظارت» مسئول است و باید پاسخگو باشد.

اما، در چند روز اخیر، چند جوان «برگزیدة» ایرانی با هیاهو جنجال راهی نیویورک شدند، تا به گفته سایت‌های خارج نشین، پیام «مردم ایران» را به کوفی عنان، دبیرکل «سازمان فروریخته ملل» برسانند. گویا در بین «برگزیدگان» افرادی حتی «خواندن و نوشتن به زبان فارسی را هم نمی‌دانسته‌اند»!

مگر برای ملاقات با دبیر کل سازمان ملل، می‌باید خواندن و نوشتن دانست؟ مگر برای چپاول نفت ملت عراق در برابر دارو و غذاهائی که هرگز از راه نرسید، کسی چیزی خواند و یا نوشت؟ در این دنیای پلید، در این «جنگل احترام به ادیان»، آن‌ها که خواندن و نوشتن می‌دانند، به کار نمی‌آیند. باید از «اوپوزیسیون» هوادار این «شرفیابی» ‌مضحک سئوال کرد، ملت ایران چه پیامی برای کوفی عنان و همتایانش می‌تواند ارسال دارد؟ باید از این «اوپوزیسیون» پرسید، مگر تاریخچة درخشان سازمان ملل را نمی‌شناسید؟ نکند شما هم خواندن و نوشتن نمی‌دانید، که این چنین هیاهوئی برای خیمه شب بازی «شرف حضور» به راه انداخته‌اید؟!