ملا «کوپر کولز»!

...

فیگارو، مورخ 29 سپتامبر 2008، ضمن اشاره به ملاقات رئیس جمهور فرانسه با مان‌موهان سینگ، نخست وزیر هند متن مصاحبة «پیر روس‌لن» با نخست وزیر هند را نیز منتشر کرده. در این مصاحبه «سینگ» خواهان حضور دراز مدت فرانسه در افغانستان شده، ‌ می‌گوید، ‌«ما از حضور فرانسه و تقویت نیروهای فرانسه در افغانستان پشتیبانی می‌کنیم، چون افغانستان نیازمند حمایت جامعة بین‌المللی است.» یادآور شویم که هفتة گذشته ایالات متحد، تحریم همکاری‌های هسته‌ای با هند را لغو کرد و بزودی هند به جرگة کشورهای تولید کنندة سوخت هسته‌ای خواهد پیوست، و به احتمال زیاد عضو دائم شورای امنیت نیز خواهد شد. می‌دانیم که هند بزرگترین دمکراسی لائیک به شمار می‌رود و خوشبختانه پیروان ادیان ابراهیمی در آن اکثریت ندارند. و همین مسئله موجب ناخشنودی اتحاد جماهیر نوکری و انتشار بیانیة ملاعمر شده.

یک روز پس از انتشار مواضع هند پیرامون افغانستان، ملاعمر، رهبر فرزانة طالبان افغانستان مخالفت خود را با حضور نیروهای اشغالگر اعلام فرمودند،‌ و فردای همان روز معلوم شد ملاعمر با سفیر انگلستان در افغانستان هم عقیده‌ است. البته ما تعجب نمی‌کنیم، چرا که مواضع سیاسی انگلستان در اسلام پروری کاملاً شناخته شده. ولی ظاهراً وزارت امورخارجة انگلستان مواضع سیاسی خود را نیز به صراحت نمی‌شناسد!

تایمز، گاردین،‌ دیلی‌تلگراف و سایت «بی‌بی‌سی» همگی به مقالة جنجالی «کلود آنجلی» در هفته نامة «کانارآنشنه»، ‌ مورخ اول اکتبر 2008 اشاره کرده‌اند. «کلود آنجلی» می‌گوید متن یک تلگرام دیپلماتیک از سفارت فرانسه در کابل را دراختیار دارد که در آن اظهارات «شرارد کوپر کولز»،‌ سفیر انگلستان در افغانستان به زبان رمز منعکس شده. ایشان به سفیر فرانسه فرموده‌اند، مبارزات ما با تروریسم شکست خورده، باید یک «دیکتاتور قابل قبول» در افغانستان سرکار بیاید! و وزارت امورخارجة انگلستان که هنوز همه را ابله می‌پندارد بلافاصله اعلام کرده، مواضع وزارت امورخارجة بریتانیا چنین نیست، سخنان «هیزاکسلنسی» را تحریف کرده‌اند، بد تعبیر کرده‌اند، و از اینجور چیزها.

البته ما در صداقت وزارت امورخارجة کلمبستان «هیچ» تردیدی نداریم، ولی یادآور شویم که این جنجال از قضای روزگار، روز اول اکتبر، درست یک روز پس از انتشار پیام اینترنتی ملاعمر به راه افتاد! در تاریخ 30 سپتامبر 2008، رسانه‌های معتبر فرانسه از جمله فیگارو و لوموند پیامی از ملا محمد عمر رهبر طالبان انتشار دادند. در این پیام، ملا عمر به اشغالگران تضمین می‌دهد که در صورت عقب‌نشینی از خاک افغانستان امنیت آنان را تأمین خواهد کرد! بله ملا عمر را دستکم نگیریم، این رهبر عظیم‌الشان امکانات فراوانی در اختیار دارد؛ امکاناتی که همین اشغالگران در اختیارش قرار می‌دهند، تا ضمن تأمین امنیت تولید و قاچاق مواد مخدر، ناامنی را نیز در افغانستان تضمین کند.

چرا که اگر نظم و امنیت برقرار شود مطالبات مردم هم مطرح خواهد شد، و دولت در برابر مردم باید پاسخگو باشد. و چنین شرایطی درحکومت‌های «مستقل» اسلامی هرگز نباید به وجود آید. به همین دلیل ملا عمر برای بازگشت به حکومت ابراز آمادگی کرده تا آرزوی حاکمیت انگلستان را برآورده کند. پس به وزارت امور خارجة انگلستان که سخنان «کوپر» را تکذیب می‌کند می‌باید یادآور شویم که سپتامبر سال گذشته، دز براون، وزیر دفاع انگلستان نیز رسماً خواهان تداوم حکومت اسلامی و شرکت طالبان در قدرت بود و اظهارات‌اش در سایت «بی‌بی‌سی» انتشار یافت، بدون اینکه چنین موضع گیری بیشرمانه‌ای تکذیب شود. حال بازگردیم به پیام ملاعمر.

این پیام مانند پیام‌های بن لادن، الظواهری، خمینی و دیگر جیره‌خواران «ضد امپریالیست» سازمان سیا بر شکست «تکنولوژی» در برابر «ارادة الهی» تأکید دارد تا همه بدانند که علم و دانش فقط «کشک» است، ‌ و هر چه خدا بخواهد همان می‌شود و بشریت در غرب ول معطل است! بجای پرداختن به علم و دانش، دولت‌های غرب می‌باید مردم را به شرکت در مراسم «عبادی ـ سیاسی» کلیسا و سوگواری برای مریم و عیسی و دیگران تشویق کنند و به معنویات بپردازند، تا احکام توحش کتاب مقدس مبنای قوانین اساسی شود و مردم اروپا نیز مانند مردم ایران، عراق و افغانستان با حکومت عدل علی آشنا شده و طعم خوشبختی، ‌ رفاه، عدالت و آزادی‌های اجتماعی را حسابی بچشند. سخنان سفیر انگلستان در کابل در واقع آرزوی قلبی سازمان ناتو برای واگذار کردن امور افغانستان به پاکستان، امارات، عربستان و از همه مهمتر به گورکن‌ها است. ساده‌تر بگوئیم «هیزاکسلنسی» و رؤسای‌شان رؤیای بازگشت به گذشتة شیرین «خلافت» ملاعمر را در سر می‌پرورانند.

اینان بازگشت به نقطة صفر را مد نظر دارند، همان سیاستی که حدود یک سده است بر مردم منطقه تحمیل شده. یا بهتر بگوئیم اجرای سناریوی تکراری استقرار «دیکتاتورهای قابل قبول» که منافع غرب را تأمین می‌کنند، ‌ و ضمن نوکری برای غرب با شعارابلهانة «نه شرقی، نه غربی» ادعای استقلال هم دارند. دمکراسی‌های غرب هم که زورشان به اینان نمی‌رسد! و در پی افتضاحات دخالت نظامی در عراق و افغانستان دیگر افکارعمومی هم با دخالت نظامی همراهی نخواهد کرد، و خلاصه اوضاع مثل گذشته بر وفق مراد خواهد شد. ولی با توجه به تصویب طرح «هنری پل‌سون» در کنگرة آمریکا، باید به ناخداکلمب بگوئیم، «افسوس که آن‌ دولت بیدار بخفت!»

امروز کنگرة آمریکا طرح «هنری پل‌سون» را تصویب کرد. پیرامون این طرح هیاهوی بسیاری به راه افتاده بود و چنین می‌گفتند که این طرح یک راه «نجات اقتصادی» است. ولی دولت آمریکا برای تزریق هفتصد میلیارد دلار در بانک‌ها و صنایع هیچ نیازی به تصویب کنگره ندارد. چرا که همین دولت، پیش از طرح پل‌سون، طی سه روز، بدون کسب هیچگونه مجوزی از کنگره، بیش از چهارصد میلیارد دلار در مؤسسه‌های مالی ورشکستة آمریکا تزریق کرده بود. در نتیجه این طرح در واقع هیچ ارتباطی به نجات اقتصادی نمی‌تواند داشته باشد. در تأئید همین دیدگاه،‌ به محض تصویب طرح «نجات اقتصادی»، شاخص بورس در «وال ستریت» سقوط کرد. در واقع با تصویب این طرح، حاکمیت آمریکا قبول کرده که به «اتحاد مقدس» خود با انگلستان پایان دهد. بهتر بگوئیم آنگلوساکسون‌های دین‌پرور آنسوی آتلانتیک ناچار شدند از برادران دینی خود در این سوی آتلانتیک جدا شوند. امروز، سوم اکتبر سال 2008، کنگرة آمریکا با تصویب آنچه «طرح پل‌سون» خوانده می‌شود، در واقع مرگ سازمان ناتو را نوید داد.

نسخة پی‌دی‌اف ـ اسکریبد

نسخة پی‌دی‌اف ـ اسپیس

نقش فیزیک در پیشبرد فناوری

پیوند این مطلب در گوگل
...