پنجشنبه، اسفند ۲۹، ۱۳۸۷



نوروز جمشیدی!

...
جمشید به ژرفنای دوزخ شد و برای زمینیان خرد ایزدی به ارمغان آورد، آنگاه «بزرگ‌آتش» به نگاه‌بانی از جهان نشست.

می خوردن و شاد بودن آئین من است
فارغ بدن از کفر و ز دین، دین من است

بر خلاف آنچه می‌گویند، مردم بنیانگذار نوروز‌اند، نه جمشید! نوروز، ‌ جشن اقوام ایرانی ‌است، یادوارة آنروز بی‌نشان و افسانه‌ای است که مردمان پادشاهی جمشید را جشن گرفتند. نوروز در تضاد کامل با مراسم دینی است؛ از آسمان به زمین نیامده و نهاد قدرت آن را بر مردم تحمیل نکرده. این «روزنو» ‌از پایة هرم اجتماعی به رأس تاخته. نوروز از بارگاه جمشید و به دستور شاه به میان مردم نیامد. نوروز، مراسم شادی مردمان است.

مائیم که اصل شادی و کان غم‌ایم
سرچشمة‌‌ دادیم و نهاد ستم‌ایم
پستیم و بلندیم و کمالیم و کم‌ایم
آئینة زنگ خورده و جام جم‌ایم
[...]

نوروز جشن افسانه‌ای شادمانی مردمان ایران زمین است؛ جشن اسطوره‌ای بالنده فرزندان آتش. رفته، رفته نوروز به ساختار قدرت راه‌ یافت و پای به بارگاه شهنشاهان گذاشت. و اینچنین بود که سرانجام «روزنو»، برخاسته از بطن افسانه‌های اقوام ایرانی با امپراطوری هخامنشیان به تاریخ فلات ایران پیوست.

نوروز جمشیدی بر ایرانیان خجسته باد.


نسخة پی‌دی‌اف ـ اسکریبد

نسخة پی‌دی‌اف ـ اسپیس

نسخة پی‌دی‌اف ـ داک‌ستاک

...

0 نظردهید:

ارسال یک نظر

<< بازگشت