بردگان نوین

...

امروز تابعیت «هیرسی علی»، ‌نمایندة مجلس هلند باطل شد و این خانم سومالیائی که ماموریت خود را به خوبی به انجام رسانده بودند، از هلند عازم آمریکا شدند تا با موسسة «اینتر پرایز» که خود عامل گسترش فاشیسم است، همکاری نزدیک خود را ادامه دهند.

«هیرسی علی» در ردة بردگانی است، که برای جبران ضعف و حقارت درونی، غلام جان نثار هر کس و ناکسی می‌شوند، تا کسب نام و موقعیتی کرده، واقعیت وجودی خود را از خویشتن نیز پنهان دارند. امثال «هیرسی علی» در ایران، «نواب صفوی‌ها»، «هویداها»، «رفسنجانی‌ها»، «خمینی‌ها» و «گیلانی‌ها» ... و دیگر فعلة استعمارند. ولی ایران انحصار تولید برده را ندارد. در کشور سومالی نوع بهترش یافت می‌شود، با دستمزد کمتر و فرومایگی بیشتر. نمونه‌اش همین «خانم هنرمند» سومالیائی است، که از سومالی به هلند پناهنده شده، نماینده مجلس هلند می‌شود، داستانی هم به نامش انتشار می‌دهند تا سر و صدای زیادی در محافل «آزادی‌پرست» و «مذهب پرست» اروپا و جهان به راه بیاندازد!

طبق سناریوی از پیش تعیین شده، هدف، تحریک افکار عمومی و دو قطبی کردن فضا در مورد اسلام است. چه عاملی بیش از قتل نوة ونگوگ به دست یک مسلمان متولد هلند، می‌توانسته به «جنگ رویائی» مذاهب دامن زند؟ جنگ مذاهب، نه تنها در هلند، که در سراسر جهان، چرا که اگر نوة ونگوگ چندان شهرتی نداشت، تابلوهای زیبای ونگوگ را همه می‌شناسند. البته هنوز متخصصین، به قول صادق هدایت، «خاج‌پرستان» ‌کلیسا، معجزات کاریکاتور را کشف نکرده بودند. و به سبک «دوران چمبرلین»، با کتاب و فیلم قصد ایجاد بحران داشتند. ولی جنجال کاریکاتور محمد در دانمارک که پس از «شاهکار» هیرسی علی و قتل تئوونگوگ به راه افتاد ـ تا فضا را متشنج‌تر کند، ‌چرا که فاشیسم جز در بحران نمی‌تواند زیست ـ به متخصصین هدایت افکار عوام ثابت کرد که شیوه تبلیغات تجاری برای تشنج آفرینی، کارآئی بیشتری دارد ...

کتاب شیوای «هیرسی علی» در مورد خشونت‌هائی است که بر زنان مسلمان روا می‌دارند. چون تا قبل از افاضات «هیرسی علی» نامی، که تا چند سال پیش با پای برهنه در بیابان‌های سومالی می‌دویده و شکمش را هم نمی‌توانسته سیر کند، کسی گویا از اسلام و مسلمین و حق و حقوق زن در اسلام خبر نداشته! هیچکس فرصت تعمق و تفکر در مورد توحش و تحجر ادیان سامی را نیافته بوده، و هیچکس به جز «هیرسی علی» خودمان نمی‌توانسته چنین تعمقی در مسائل زنان مسلمان داشته باشد! همین «هیرسی علی»، که هنگام تقاضای پناهندگی، از نام «مستعار!» استفاده کرده. به مصداق شعر معروف گروه آمریکا: «در بیابان نام خود را هم به یاد نمی‌آوری». ولی گرچه نامش «مستعار» است، ماموریتش را به خوبی انجام می‌دهد. و به دلیل پیشرفت «حقوق‌بشر» در ایالات متحد، «هیرسی علی‌ها» را دیگر با غل و زنجیر، به زور در کشتی نمی‌‌اندازند، بردگان نوین، «آزادانه» عازم سرزمین «رویاها» می‌شوند.