جمعه، خرداد ۰۶، ۱۳۹۰



حاخ و ناخ!
...

با تأکید «گروه 8» بر بازگشت اسرائیل به مرزهای 1967،  سیاست سنتی آنگلوساکسون‌ها در اسرائیل پایان یافت؛   پیامد منطقی این امر تغییر سیاست اسلام‌پروری اینان در ایران و پاکستان و به ویژه در قفقاز خواهد بود.   از اینرو ایالات متحد،  مبلغ 5 میلیون دلار برای سر «دوکوعمروف»،   رهبر تروریست‌های قفقاز جایزه تعیین کرد و هیلاری کلینتن نیز راهی پاکستان شد تا حمایت آمریکا از القاعده را به گردن جیره‌خواران‌اش در اینکشور بیاندازد!   این تحولات موضع واقعی آش‌فروش‌های ساواک جمکران را مشخص کرد و از همسوئی‌شان با «حاخ»،  یا همان «حضرت آیت‌الله خامنه‌ای»،   پرده برداشت.   در این راستا،   خواهر «احمدی خراسانی» هم‌صدا با شیخ احمد خاتمی و دیگر آخوندهای حکومت،   برای توجیه سرکوب زن ایرانی قلم به دست گرفته و از نماد بردگی زن دفاع فرمودند.  می‌بینیم که اهدای جایزة «سیمون دوبووار» به آش‌فروش‌های چادرپرست ساواک جمکران دلیل موجه داشته؛   اینان خواهان حذف «جنسی‌ات زن» از جامعه‌اند.   

احمدی خراسانی،   در یک مطلب عریض و طویل و پوچ،   ناشیانه می‌کوشد ممنوعیت برقع و نقاب را در فرانسه محکوم کند!  «خواهر» احمدی با دلائل «الهی» و پوچ ،  حاکمیت فرانسه را با حکومت جمکران در ترادف قرار داده و می‌گویند،   ممنوعیت برقع و نقاب در فرانسه «آزادی زن» را نقض می‌کند!   ایشان برای توجیه یاوه‌پراکنی خود می‌نویسند،   زنان «ماهی‌فروش» بندرعباس نقاب بر چهره دارند و اگر نقاب ممنوع شود،  اینان نمی‌توانند به کسب و کار خود ادامه دهند!   به عبارت دیگر،‌  رهبر آش‌فروشان،   یا شرایط زندگی زنان فرانسه را با زنان ماهی‌فروش بندرعباس مقایسه کرده‌اند،   و یا بر اساس استدلالات علمی‌ایشان می‌باید ممنوعیت نقاب در فرانسه را «مانعی» بر سر راه کسب و کار زنان ماهی‌فروش در بندرعباس تلقی کنیم!   از اینجا نتیجه می‌گیریم،   حکومت «انسان‌محور» فرانسه از «حضور زن» در بندرعباس ممانعت می‌کند:

«فرض کنیم ما فمینیست‌های داخل کشور[...]  به زنان زحمتکش که [...] در بازار ماهی‌‌‌فروش‌‌‌ها [...] بساط مختصر ماهی فروشی پهن کرده‌اند بگوئیم  [...] شما چون برقع بر صورت دارید [...] مجازات می‌شوید [...]  یک چنین عملی [...] در بخشی از بنادر جنوب [...] زنان را از تعامل اجتماعی باز [می‌دارد] با این استدلال که برقع،  از پوشش و حجاب جداست، نمی‌توان به دخالت دولت در کشف برقع صحه گذاشت [...]»

ما هم به آش‌فروش‌های ساواک جمکران می‌گوئیم،  در یک دمکراسی،   از یک‌سو  «جنسی‌ات» افراد در جامعه می‌باید مشخص باشد،  و از سوی دیگر،  حکومت توحش خدامحور با حکومت انسان‌محور هیچ ترادفی ندارد.   نهایت امر،  پوشش زنان جنوب ایران   «سنتی» است،   نه ایدئولوژیک.   برقع در فرانسه ساخته و پرداختة‌ مساجدی است که شیخک‌های عربستان سعودی تحت نظارت آنگلوساکسون‌ها مخارج‌اش را تأمین می‌کنند!   اما آنچه لازم است همة آش‌فروش‌ها بدانند،   این است که تبدیل زن به یک «تل پارچه» مفهومی جز «نفی جنسیت زن» ندارد،  و این عمل را سرکوب می‌خوانند.  در نتیجه،   در یک دمکراسی،  دولت وظیفه دارد با سرکوب اجتماعی که زن،  مرد و یا کودکان را هدف قرار گرفته مقابله کند.   برخلاف جوامع گله‌پرور و قبیله‌نواز آنگلوساکسون‌ها،  در یک نظام دمکراتیک،   سرکوب اجتماعی را نادیده نمی‌گیرند،   چرا که چنین برخوردی تأئید توحش و ارزش‌های ضددمکراتیک است!   عملکرد دولت در یک نظام دمکراتیک با عملکرد دولت کودتا  ـ چه میرپنج و چه خمینی ـ  تفاوت ماهوی دارد.   در دمکراسی،‌  وظیفة دولت حفظ حقوق انسانی است،  حال آنکه دولت کودتا جهت نفی «انسانیت» پای به مرحلة وجود می‌گذارد.  

طی سدة گذشته شاهد بودیم که حکومت‌های پیاپی کودتائی چگونه از کشف حجاب و ادعاهای «آزادی زنان» کار را به تحمیل حجاب کشاندند؛   اینک که حکومت اسلامی جمکران  نفس‌های آخر را می‌کشد،   هم‌سوئی ملایان و آش‌فروش‌ها را با «حاخ» شاهدیم.   سخنرانی موهن خامنه‌ای برای زنان «فرهیخته» جمکران را فراموش نکرده‌ایم.  در وبلاگ «دشک و پشک» بخشی از اظهارات بیشرمانة علی‌خامنه‌ای و پامنبری‌های مونث‌اش را بررسی کردیم و نیازی به تکرار مکررات نمی‌بینیم؛   «نوشین احمدی خراسانی» هم به صورت غیرمستقیم به تکرار ترهات «حاخ» پرداخته و از «تعامل» زنان با جامعه ستایش به عمل می‌آورد.  ولی به زعم «خواهر» احمدی زنانی که با «برقع» در بازار ماهی‌فروش‌ها کار می‌کنند،  در «کسب درآمد» موفقیت دارند!   به عبارت دیگر،‌ بی‌خیال حقوق انسانی زن در جامعه،   اصل به زعم آش‌پرست‌ها همان «کسب درآمد» تلقی می‌شود:

«امروز در برخی از بنادر جنوبی کشور خودمان [...]  زنان زحمتکشی  [...] از برقع استفاده می‌کنند [...]  زندگی‌شان [...] نشان می‌دهد که [...] با جامعة خود [...] خیلی خوب تعامل دارند [...] آنان [...]  خانه‌نشین نیستند [...] زنانی هستند که در بازار کار [...] فعالیت می‌کنند.  یا در بازار ماهی‌فروش‌ها بساط دارند و با موفقیت،  کسب درآمد می‌کنند [...]»

بهتر بود این «خواهر مقدس» کمی هم از حق و حقوق این زنان در خانه و در جامعه سخن می‌گفتند.   همینکه اینان «با موفقیت کسب درآمد می‌کنند» گویا برای ماچه‌آخوندها کافی است.  می‌بینیم که خواهران در واقع هیچ تفاوتی بین زن و روسپی قائل نیستند.   روسپی هم کسب در آمد می‌کند،   ولی نسبت به آنچه درآمد اوست هیچ حق قانونی ندارد؛   «قواد» مالک جان و مال اوست.   بهتر است امثال نوشین احمدی خراسانی که از این پس،  برای پرهیز از اتلاف وقت،   او را «ن.ا.خ»  می‌خوانیم بجای دلسوزی برای محرومیت «زنان مهاجر فرانسه» از «تعامل» با جامعه،‌   و بجای  «له له» زدن جهت «درآمد»،   از حال و احوال زنان موفق کشور ایران «در خانه» جویا شوند؛   همانجا که «جنس مذکر» در جایگاه الهی نشسته و فرمان می‌راند.   

در سطح جامعه نیز سرداران مسلح،   زهرا خانوم و دیگر اوباش در همین جایگاه قرار گرفته‌اند.   مشکل آش‌فروش‌ها این است که خود را به خریت زده،  جامعه را نمی‌بینند و سعی دارند صورت مسئله را حذف کنند.   صورت مسئله چیست؟   اختیارات «الهی» پدر و همسر در خانواده.   برخلاف ادعای «برابری‌طلبان» جمکران،  حقوق و آزادی‌های اجتماعی زن در نظام دمکراتیک هیچ ارتباطی به «قضاوت» در مورد پوشش زن ندارد،   بلکه «حقوق انسانی» را مد نظر قرار می‌دهد.  و همینجا بگوئیم،   این «حقوق انسانی»،   بنابرتعریف،  با «اختیارات الهی» جنس مذکر در جوامع پدرسالار در تضاد قرار می‌گیرد.   پدرسالاری است که برای نفی جنسی‌ات و هویت زن او را «پنهان»،   «پوشیده» و «ناشناس» می‌خواهد:   در نتیجه هیچ تفاوتی نمی‌کند که زن «خانه نشین» باشد،  یا شاغل.   

از سوی دیگر،  حقوق انسانی و آزادی‌های اجتماعی را،  چه برای زنان و چه برای دیگران نمی‌توان به «موفقیت اجتماعی»،   یا به زبان ابتذال آش‌فروشان جمکران به «کسب درآمد» پیوند داد.   «ناخ» می‌نویسد،   این «قضاوت‌ها» زنان برقع‌پوش فرانسه را از «تعامل» با جامعه محروم می‌کند،   ولی این مسائل فقط پیامد «پوشش» نیست،   مردان مهاجر نیز از زندگی اجتماعی محروم‌اند.   یادآور شویم برای آش‌فروش‌ها «زندگی اجتماعی» در «کسب در آمد» خلاصه می‌شود،   به زبان ساده‌تر اینان فعالیت‌های اجتماعی نظیر ورزش،  گردش،  تفریح معاشرت و حتی فعالیت در سازمان‌های غیر انتفاعی را فقط به دلیل اینکه درآمدی  ندارد، نادیده می‌گیرند:                 

«[...] با چنین قضاوت‌هائی [...] زنان برقع‌پوش در فرانسه  [...] به نوعی از تعامل با جامعه میزبان محروم می‌شوند،   اما [...] عوامل بسیار دیگری نیز سبب می‌شود که زنان [و حتی مردان] مهاجر از زندگی اجتماعی و تعامل با جامعه میزبان محروم باشند [...]»

اگر اظهارات عمیق این خواهر فرهیخته را ملاک قرار دهیم،   می‌باید بپذیریم که 3 میلیون جمعیت بیکار کشور فرانسه از مهاجران و زنان برقع‌پوش تشکیل شده،  حال آنکه چنین نیست!  ساده‌تر بگوئیم،  احمدی خراسانی،   مانند دیگر همپالکی‌های‌اش مزخرفات سازمان تبلیغات اسلامی را نشخوار می‌کند.   امروز شیخ احمد خاتمی در نماز حماقت دانشگاه سابق تهران گفت،   «حجاب» را رعایت کنید،  تا دعای‌تان مستجاب شود.  اظهارات شیخ‌احمد که  در «فارس‌نیوز»،   مورخ 6 خردادماه سالجاری انتشار یافته،   افلاس محفل «دشک» را بازتاب می‌دهد.   

این محفل که فروپاشی آن با عملیات کوماندوئی در پاکستان آغاز شد،   و به دستگیری خزانه‌دار بن‌لادن،  یعنی «دشک» در نیویورک انجامید،   از یک‌سو جلیلی را به پابوس فوگ‌راسموسن در افغانستان فرستاد،   و از سوی دیگر باعث شد ملایان جمکران بار دیگر به آن تکه پارچه آویزان شوند،   باشد که «دست‌الهی» از سقوط‌ نجات‌شان دهد.

در پی اظهارات زن‌ستیز «حاخ» ـ اینجا مقام معظم مورد نظر است ـ  سایت رادیوفردا عکس خانوادگی مهرورزی را منتشر کرد تا همه به مزایای چادر پی ببرند.   دلیل هم اینکه در «دوویل» هوا خیلی خیلی «پس» است.  در نتیجه امروز حضرت آیت‌الله «احمد خاتمی» یعنی یکی دیگر از همان «حاخ‌های» جمکران به زنان توصیه کرد از «عشوه» و «دلبری» ناز و ادا بپرهیزند تا خداوند خوشحال شود و دعای بندگان‌اش را «مستجاب» فرماید.  «حاخ» همچنین طرز راه‌رفتن و نگاه کردن «قرآنی ـ علوی» را به زنان جهان آموخت و گفت از فاطمه «سین» یاد بگیرید،  ناز و عشوه را کنار بگذارید و «نامحرم» را «تحریک» نکنید.   با توجه به نیازهای روز حجاب را رعایت کنید که وضع «علی» خراب است:              

«آیت الله [...] احمد خاتمي امروز [ضمن اشاره] به  شرايط‌ استجابت دعا [ اظهار داشت]  با توجه به نيازهاي روز به [...] قانون مسلم قرآن [...] قانون عفاف و حجاب [اشاره می‌کنم] در قرآن نسبت به رفتار عفيفانه زنان تأكيد بيشتري شده [...] زنان بايد نگاه خود را از نگاه آلوده حفظ كنند و از نگاه كردن به تصاوير آلوده خود را نگه دارند،   زيرا اين نگاه موجب غضب خداوند مي‌شود [...]»

بله به موازات تهدید سیاست شهرک‌سازی اسرائیل،   لازم است سرکوب زنان ایران نیز توسط لات‌الله گسترش یابد.   این بود دلیل واقعی پارس کردن علی خامنه‌ای و ستایش وی از نماد بردگی؛   ستایشی که در زبان الکن «آش‌فروش‌ها» بازتولید شد؛   و این است دلیل وق‌وق ملایان جمکران.   فروپاشی محفل «دشک»،   شامل اسرائیل‌پرستان اسلام‌نواز غرب،   به هاری آخوندها منجر شده تا جائیکه اینان حتی «چادر» را نیز در قرآن کشف کرده‌اند!   البته می‌دانیم که جز «انسان» در قرآن همه چیز یافت می‌شود؛  انسان و انسان محوری است که برای اربابان حکومت جمکران در لندن و واشنگتن ایجاد گرفتاری می‌کند.   به همین دلیل اینان به مصداق «مرگ خوب است ولی برای همسایه» به برتری اسلام ایمان آورده‌اند.   باری،  «حاخ» در ادامة ترهات‌اش می‌افزاید،   این روسری‌ها «توهین به حجاب» است!   نباید برای نامحرم جاذبة جنسی داشته باشید:

«پوشش چادر در قرآن نيز آمده [...] در سورة احزاب آيه 54 به آن اشاره شده [...] جلباب به معناي لباسي است كه تمام بدن را مي‌پوشاند [...] اگر [...] خانم‌ها روسري را به معناي حجاب بگيرند،   بايد روسري آن‌ها بلند باشد كه سر و گردن را بپوشاند و هيچگونه جاذبه جنسي براي نامحرم نداشته باشد [...] انداختن شال بر سر كه موي سر را نمايان مي‌كند [...] جز [...] شكستن حرمت حجاب نيست [...]»

آری!   افلاس ارباب،  احمد خاتمی را حسابی دیوانه کرده.   اینان می‌پنداشتند،   با استقرار موسوی و کروبی در جایگاه اوپوزیسیون،   دارودستة مهرورزی «قدرت» را به اوباش سبز واگذار می‌کنند و دوباره روز از نو روزی از نو!   زهراخانوم با چادر سیاه تبدیل می‌شود به الگوی زن ایرانی و باز هم نان ملایان در روغن شناور خواهد شد.   ولی تحولات پاکستان و تغییر سیاست آمریکا در مورد اسرائیل،   امید حضرات را بر باد داد و اشک «فارین‌پالیسی» را در آورد. 

سایت رادیوفردا،  مورخ 6 خردادماه 1390 در مطلبی تحت ‌عنوان،‌   «احمدی نژاد کار خود را برای رژيم انجام داده است» به نقل از «باربارا اسلاوین» می‌نویسد،  احمدی نژاد به شدت تضعیف شده و خامنه‌ای از این امر رضایت دارد،   دوران مفید احمدی‌نژاد به سرآمده، نزدیکان‌اش تحت فشار قرارگرفته‌اند و شورای نگهبان نیز در برابر او ایستاده اما افزایش فشار بر احمدی نژاد ممکن است دردسرساز شود:

«[...] به اعتقاد بسياری،   احمدی نژاد به سادگی اختيارات و قدرت خود را واگذار نخواهد کرد [...] بعيد نيست که او با تمام توان مقاومت کرده و اين روند را برای همه دردناک و دشوار کند.»

در اینکه دوران فایده‌رسانی مهرورزی به سر آمده تردیدی نیست؛   ایشان را برای جنگ‌افروزی از صندوق بیرون کشیده بودند و این سیاست امروز شکست خورده،   در نتیجه جناب مهرورزی نیز از دور خارج شده‌اند.   آن‌ها که به امید «مقاومت» احمدی‌نژاد نشسته‌اند، در واقع کودتای دیگری می‌طلب‌اند.   اگر چنین گزینة مطلوبی تحقق یابد،   مهرورزی می‌تواند دست‌دردست خاخام‌های ضداسرائیل برای «پاک کردن» این کشور از نقشة جغرافیا جنجال به راه اندازد و زمینه ساز گسترش بحران شود.   اما با توجه به نتایج نشست گروه 8 در دوویل،‌   خانم اسلاوین و شرکاء بی‌جهت شکم‌شان را صابون زده‌اند.  با این وجود واقعیت هر چه باشد،   «حاخ‌ها» تا زمانیکه این حکومت موجودیت‌اش را حفظ کند به هذیان‌گوئی ادامه خواهند داد.   خاتمی در ادامة خطبه‌های مضحک‌اش خطاب به زنان می‌گوید،  این عشوه‌ها زمینة «گناه» را فراهم می‌آورد؛   لباس محرک نپوشید؛   زیورآلات خود را بپوشانید و خلاصه قرار شده زنان سنگ در دهان بگذارند تا هنگام حرف زدن «نامحرم» را تحریک نکنند:    

«[...] زنان نبايد با نامحرمان با عشوه و آنطور كه با شوهر خود سخن مي‌گويند حرف بزنند، چرا كه اين‌ها زمينه گناه را فراهم مي‌كند [...]  طريقة راه رفتن زنان نبايد موجب تحريك نامشروع براي نامحرم شود،   ضمن اينكه زيورآلات خود را نبايد براي نامحرمان به نمايش بگذارند؛  گردنبند،  لباس محرك،   لباس آنچناني زيور حساب مي‌شود[...]»

گویا عیال این یکی «حاخ» خیلی با عشوه با ایشان سخن می‌گوید!   به همین دلیل زنان ایرانی می‌باید تاوان عقب‌نشینی ارتش ناتو را نه تنها در لیبی که در کل منطقه بپردازند!   و تنها راه پوشش دادن به شکست و رسوائی اربابان حکومت جمکران،  همانطور که می‌بینیم سرکوب زنان ایران است:      

«[...] بسياري از بانواني كه رعايت حجاب نمي‌كنند،   نمي‌دانند كه حجاب لازم براي آن‌ها كدام است [...] اين سخنان من حجت را براي آنان  [...] تمام كرد،   بنابراين عذر و بهانه‌اي در پيشگاه خداوند نخواهند داشت»

بیچاره حاخ،  طفلک سرکوزی و بدبخت کامرون!  سرانجام نشست دو روزة گروه 8 در «دوویل» به پایان رسید!   خارج از غیبت میشل اوباما و همسر دیوید کامرون در «دوویل»، تهاجم بعضی خبرنگاران به «حریم خصوصی»  نیکولاسرکوزی را می‌توان از ویژگی‌های نشست مذکور به شمار آورد.   طی نشست‌های خبری،  چند تن از رئیس جمهور فرانسه ‌پرسیدند:  «خانم حالشون چطوره؟»   بله به این می‌گویند «خبرنگاری حرفه‌ای!»   پس ما که خبرنگار نیستیم به این مسائل دخالت نمی‌کنیم و وارد جزئیات نمی‌شویم،  چرا که طی این نشست،    تصمیماتی گرفته شد که به مذاق اتحادیة اروپا خوش نیامد.   نخستین پیامد نشست کذا،   برچیده شدن بساط «پاک‌سازی» در عراق بود.  یانکی‌ها با ترور یکی از جیره‌خواران‌شان در عراق به تصفیة‌ اعضای حزب بعث پایان دادند.

به گزارش صدای آمریکا،  مورخ 26 مه 2011،  روز گذشته «ال‌لامی»،   رئيس کميتة پاکسازی اعضای حزب بعث به قتل رسید:‌

«افراد مسلح [علی اللامی]،  رئيس کميته بحث‌انگيز مسئول پاکسازی اعضای حزب بعث [...]  را به قتل رساندند [...]»

می‌بینیم که یانکی‌ها در عراق همان لات‌بازی‌ای را به راه انداخته بودند که جیره‌خواران‌شان در حکومت اسلامی جمکران:   تصفیة‌ مخالفان و ممانعت از حضور آنان در عرصة سیاسی. همین برنامه البته به صورت رسانه‌ای طی نشست گروه 8 به مورد اجرا در آمد.  در فیلم‌ها و گزارشات تصویری،   4 تن از اعضای گروه 8  مورد الطاف ویژة رسانه‌ای قرار داشتند و 4 تن دیگر،  از جمله دیمیتری مدودف،   در جایگاه «امام غایب» نشسته بودند.  خلاصه تمام مسائل نشست دوویل تحت‌الشعاع بارداری «کارلابرونی» قرار داشت؛   این بارداری نه تنها رنگ از رخسار نیکولاسرکوزی پرانده بود،  که «حاخ» نیز در جمکران درد زایمان می‌کشید.       

 












...






Share



چهارشنبه، خرداد ۰۴، ۱۳۹۰



گوگل‌اوغلو!
...

ای داد بیداد!  ملاعمر هم رفت.  «حاخ» یا همان «حضرت آیت‌الله خامنه‌ای»،   در بستر احتضار تنها مانده و برای نجات حکومت توحش،  وزارت امور خارجة جمکران روز گذشته رسماً از آمریکا تقاضای کمک  کرد و گویا پاسخ مطلوب هم دریافت داشت.   حداقل شرکت «گوگل»،  جهت خاموش کردن صدای مدافعان استقرار دمکراسی در ایران بلافاصله دست به کار شد و به این ترتیب هم‌سوئی خود را با ملایان جمکران به اثبات رساند؛   چه بهتر!  «آفتاب آمد،  دلیل آفتاب»؛‌   ما هم در این وبلاگ،  همواره از هم‌سوئی دمکراسی‌های غرب با آدمخواران جمکران گفته‌ بودیم و باز هم خواهیم گفت!   در هر حال،  نظر به اهمیت «آزادی بیان»،  در بخش پایانی وبلاگ امروز سخنی خواهیم داشت در مورد عملکرد شرکت گوگل. اما پیش از آغاز مطلب حضور کارفرمایان بسیار محترم این شرکت بگوئیم،   سانسور، ‌ یعنی سرکوب «آزادی بیان».   بنابراین هیچکس نمی‌تواند ادعا کند که «سانسور نیک» و «سرکوب خوب» هم می‌تواند وجود داشته باشد!         

پس از تهاجم به پایگاه دریائی پاکستان در کراچی،   «فوگ راسموسن»،  دبیر کل سازمان جنایتکار ناتو روز گذشته هول‌هولکی وارد افغانستان شد؛  مسلماً برای شرکت در مراسم ختم «شهید» ملاعمر،   از خادمان وفادار محفل «دشک».   در جمکران،   پاکستان و افغانستان،  اوضاع سخت آشفته شده،   اما در ترکیه شرایط کمی متفاوت است.   جهت گسترش سرکوب و تضمین پیروزی حزب منفور «عدالت و توسعه» در به اصطلاح «انتخابات» ترکیه،  هر کجا که رجب اردوغان پای می‌گذارد،   به دلیل آنکه نظر کردة «خداوند» است،  سر راهش بمب‌های فراوان کشف و خنثی می‌کنند،   و بر علیه «دشمن» یعنی کردها و طرفداران دمکراسی جنجال به راه می‌اندازند!   اما اوضاع جمکران به مراتب از ترکیه اسف‌بار‌تر شده.   به همین دلیل کیهان جمکران در جمال بی‌مثال «دومینیک شتروس ـ کن» یک مبارز ضدامپریالیست کشف کرده تا با توسل به این «جنایتکارجنسی» افلاس ارباب را جبران نماید باشد که «علی»،  یا همان «حاخ» خودمان تنها نماند.   

همزمان با تلاش‌های مقدس کیهان،   رسانه‌های فرانسه از جمله اسلام‌پناهان «لوموند» می‌کوشند بین «تجاوز جنسی» و «ارتباط جنسی» نوعی ترادف «عملی» ایجاد کنند تا به این ترتیب ماجرای تجاوز جنسی «دشک» ماست‌مالی شود و همه بپذیرند که کارگر «سوفی‌تل» از روی میل و رغبت با این پیرمرد مهوع و مفلوک  ارتباط جنسی برقرار کرده تا بعد بتواند «شانتاژ» کرده و از ایشان پول بگیرد.   علامت تعجب هم نمی‌گذاریم!   وقاحت هوچی‌های ارتش ناتو همچون بلاهت جیره‌خواران‌ اسلام‌پرست‌شان حد و مرز نمی‌شناسد.         

در تاریخ 23 مه 2011 ،  یک تن کوکائین تولید «کلمبیا» در آب‌های بین‌المللی کشف و توقیف شد!   این کالای «مقدس» تحت نظارت ارتش یانکی‌ها در کلمبیا تولید و صادر می‌شود؛   دقیقاً همانطور که تولید و صدور مواد مخدر در افغانستان تحت نظارت ارتش ناتو قرار دارد و به همین دلیل است که برای ارتش کذا،  کشتار «نیروی کار»،  به ویژه کارگران راه و ساختمان در اولویت‌ قرار گرفته!    این ارتش آدمخوار با حذف کارگران راه و ساختمان،  همزمان به چند نتیجة مطلوب می‌رسد.

نخست از احداث «راه» و برقراری ارتباط انسانی و اقتصادی میان مناطق مختلف افغانستان ممانعت به عمل آورده،   این کشور را به یک مجموعه از مناطق منزوی تبدیل می‌کند؛   در چنین شرایطی سرکوب و تاراج با سهولت بیشتری امکان‌پذیر خواهد شد.   دیگر آنکه،   با انفجار بمب و کشتار کارگران،   ارتش ناتو  به نیروی کار تفهیم می‌کند که در افغانستان فقط یک «کارفرما» وجود دارد که کار اصلی‌اش تولید و توزیع مواد مخدر است.   از اینرو «اشغالگر» به نیروی کار غیرقانونی،  یا بهتر بگوئیم به مزدور و جنایتکار نیاز دارد،   در نتیجه،    وجود «کارگر» و کار قانونی و اصولاً وجود هر گونه قانون و مقرراتی را برنمی‌تابد!   همین شرایط،  در دوران نکبت‌بار صدارت میرحسین موسوی و ریاست «حاخ» بر قوة‌ مجریه،   از طریق تداوم جنگ استعماری با عراق بر ملت ایران تحمیل شد.

در آن دوران نورانی،  ملت ایران دو «حاخ» داشت؛  حاخ یک،  «حضرت آیت‌الله خمینی» بود که لندن و واشنگتن او را به عنوان «رهبر کبیر انقلاب» به ملت ایران حقنه کرده بودند.   یک «حاخ» دیگر هم داشتیم که با بیش از 99 درصد آراء «مردم» به ریاست قوة مجریه جمکران «انتخاب» شد،  بدون اینکه «تقلبی» در کار باشد!   باور ندارید،   از میرحسین موسوی،  نخست‌وزیر «وقت» بپرسید!   محبوبیت این یکی «حاخ» چنان زیاد بود که حتی «دکتر شیبانی»،  رقیب نمایشی انتخاباتی‌‌اش هم به گفتة‌ خودش به ایشان رأی داده بود!‌  

بله زوج خوشبخت و قانونمدار «موسوی ـ خامنه‌ای» را دستکم نگیریم!   ایندو جانور وحشی که اکنون به برکت کودتای هیزاکسلنسی در رأس دو جریان کاذب و دست‌ساز سیاسی قرار گرفته‌اند،  طی 8 سال،   ایرانی را به برده و آواره،   و کشور ایران را به «بازار سیاه» تبدیل کردند.    اینان نمایندگان همان محفلی هستند که با دستگیری «دشک» پایه‌های‌‌اش در فرانسه، انگلستان و ... و خلاصه در صندوق بین‌المللی پول به لرزه درآمده.   ولی رسانة اسلام‌پناه «لوموند» همچون فیگارو می‌کوشد،  هم تجاوز جنسی را با «ارتباط جنسی» در ترادف قرار دهد و نانی برای «دشک» به تنور بچسباند،   هم سرکوزی را بیش از پیش لجن‌مال کند.   پاسدار شریعتمداری مفلوک نیز همچنان به دوام و بقای محفل «دشک» امید بسته.  که گفته‌اند،  امید «مومنان» به خداست!   و از آنجا که هر کس خدائی دارد،  چشم امید پاسدار شریعتمداری هم به خدای‌اش در لندن و واشنگتن دوخته شده.

باری پس از انتشار گزارش شبکة «ان. بی‌. سی» در مورد «اثبات» وجود رابطة جنسی بین «دشک» و کارگر هتل «سوفی‌تل»،    لوموند،   مورخ 24 مه 2011 می‌نویسد،  پلیس و کاخ الیزه از «سوابق» ایشان آگاه بوده‌اند!   اشارة لوموند به محتوای یادداشت محرمانة پلیس فرانسه است.   به گزارش این روزنامه،   پیش از انتخابات ریاست جمهوری سال 2007،  پلیس حین کنترل در یک منطقة معروف شرق پاریس که در آن «ملاقات‌ها» نرخ دارد،   «دشک» را در وضعیتی «نامناسب» در اتومبیل غافلگیر می‌کند و نیکولا سرکوزی علیرغم آگاهی از این امر «دشک» را به عنوان «نامزد کشور فرانسه» جهت احراز ریاست صندوق بین‌المللی پول معرفی کرده است!   تا به ادعای لوموند،    بعدها،  یعنی هنگام رقابت‌های انتخاباتی بتواند او را تحت فشار قرار دهد!   خلاصه لوموند تلویحاً چنین القاء می‌کند که نیکولا سرکوزی نیز همچون کارگر «سوفی‌تل» قصد باج‌گیری از «دشک» را داشته!  گویا اهالی لوموند فراموش کرده‌اند که در فرانسه شکستن «حریم خصوصی» افراد جرم است؛  به ادعای لوموند همه می‌دانستند!   

اتفاقاً یکی از نمایندگان مجلس هم به این موضوع اشاره کرد؛  ولی آنچه همه می‌دانستند،  روابط «دشک» با زنان دیگر نبود؛   «تدارکات» ویژه‌ای بود که «سوفی‌تل» جهت تفریحات سالم ایشان فراهم می‌آورد!   اما رسانة لوموند،   به بهانة «اطلاع رسانی» پیرامون حریم خصوصی «دشک» به ما می‌گوید،  تجاوز به کارگر سوفی‌تل هم در ردة همین قماش ارتباط قرار می‌گیرد،   حال آنکه به هیچ عنوان چنین نیست!

بر خلاف تصور حضرات که مخاطب را ابله انگاشته‌اند،  در کشور فرانسه،  ارتباط جنسی بین دو فرد بالغ حریم خصوصی‌شان شناخته می‌شود و «جرم» نیست؛   در صورتی که تجاوز جنسی «جرم» است،  در ردة «جنایت»‌ طبقه‌بندی می‌شود و نمی‌توان آنرا در چارچوب «حریم خصوصی» قرارداد.  در دمکراسی،   بر خلاف طویلة جمکران «چاردیواری اختیاری» وجود ندارد!   نقض قانون در «چاردیواری»،   از منظر حقوقی،   «اختیاری» بودن آنرا منتفی می‌کند؛ این است دلیل دستگیری رئیس صندوق بین‌المللی پول در ایالات متحد!   پس بهتر است خواهر «مینو اصلانی» و دیگر چادرپرستان،  باغ‌وحش جمکران را با کشور فرانسه به قیاس نکشند!   حضور «خواهران» بگوئیم،   در فرانسه به هیچ عنوان حجاب ممنوع نشده؛   چنین ممنوعیتی برای زنان ارتدکس یهودی و همچنین برای راهبه‌های کلیسا نیز ایجاد اشکال خواهد کرد.   گویا ماچه‌الاغ‌های طویلة مک‌کارتی نمی‌دانند،   در یک حاکمیت دمکراتیک، سه قوه می‌باید لائیک باشد،   نه مردم کشور!

آنچه در فرانسه ممنوع شده،  نقاب و روبنده و برقع است که شناسائی جنسی‌ات فرد را غیرممکن می‌کند.   در فرانسه زنان  ـ یهودی،  مسیحی و مسلمان  ـ  می‌توانند آن تکه پارچه‌ای  را که بر سرش هیاهو به راه افتاده،  یعنی «نماد بردگی» کذا را بر سرشان بیاندازند،   ولی با چنین هیبتی نمی‌توانند به استخدام دولت در آیند،   چرا که تشکیلات دولت لائیک است!  حال ببینیم دلیل اوج گرفتن چادرپرستی،   و به ویژه پارس کردن «حاخ»،   رهبر معظم حکومت چاه جمکران و دیگر الاغ‌های مذکر و مؤنث طویلة ‌مک‌کارتی به زنان چیست؟ حضرات از هول مسابقات «یورویژن»‌ به لرزه درآمده‌اند.   با توجه به اینکه امسال آذربایجان برندة این مسابقات شد،    سال آینده جمهوری آذربایجان میزبان مسابقات «یورویژن» خواهد بود و همین امر کک به تنبان حکومت اوباش،  و عمله و اکرة فرنگ‌نشین‌ همین حکومت انداخته.   به این دلیل است که سگ‌های‌هار عمو سام از یک‌سو به ولادیمیر پوتین حمله‌ور شده،   او را «مسبب» پیروزی آذربایجان در «یوروویژن» معرفی می‌کنند،   و از سوی دیگر دولت آذربایجان را «عامل اسرائیل» می‌خوانند!    

به عنوان نمونه،  سایت وابسته به سردار محسن رضائی،  یا همان «تابناک»،  مورخ،  2 خردادماه 1390،  در گزارشی با کد: 166457،   و تحت عنوان «افشای پشت پردة ‌مسابقات موسیقی یوروویژن» می‌نویسد،   «اکثر شرکت‌کنندگان این مسابقه همجنس‌گرا هستند!»  تابناک در ادامه می‌افزاید،    «الدار قاسم‌اف» به زبان عبری در حمایت از اسرائیل چندین ترانه خوانده،   و از سال 2007 به مراکز فرهنگی اسرائیل در باکو رفت و آمد داشته!   بله معلوم نیست پاسدار رضائی که کارش را با چاقوکشی و بمب‌گذاری آغاز کرده و امروز به تجارت قاچاق اشتغال دارد،‌   از کجا به «گرایشات جنسی» اکثر شرکت‌کنندگان در مسابقات یورویژن دست یافته؟   پاسخ به این پرسش روشن است؛   سایت تابناک پروپاگاند مهوع «شپیگل» را بازنشخوار می‌کند،  البته در ویراست «اسلامی ـ  جمکرانی» آن.

کارفرمایان «شپیگل» از مدافعان سرسخت تجهیز حکومت ملایان به سلاح اتمی به شمار می‌روند،   چرا که در اینصورت،   هم تحریم‌های بیشتری بر ملت ایران تحمیل خواهد شد و اینان پول بیشتری به جیب می‌زنند،   و هم دست دولت اسرائیل جهت تداوم شهرک‌سازی باز می‌ماند و به این ترتیب گزینة جنگ در منطقه اولویت می‌یابد.   به ویژه گزینة درگیری نظامی بین آذربایجان و ارمنستان که منافع آن طبق معمول به جیب اربابان حکومت اسلامی در ارتش ناتو سرازیر خواهد شد:

«[...] تبلیغات [...] جمهوری آذربایجان به بهانه پیروزی در یوروویژن باعث ناخرسندی محافل آذری و خوشحالی برخی ارامنه شده  [...] شخصیت‌ها و محافل آذری [...] برداشته شدن پرچم یک کشور دیگر توسط الدار قاسم‌اف و نگار جمال  [...] هنگام پیروزی در مسابقات یوروویژن  [...] را مغایر با روحیة آمادگی برای بازپس‌گیری قره‌باغ عنوان کرده‌اند [...]»

همچنانکه بارها در این وبلاگ گفته‌ایم استقرار صلح در منطقه،   به ویژه در سواحل خزر تهدید منافع ارتش ناتوست.   جنگ‌افروزی ناتو در کشور لیبی،   به بهانة مضحک «دفاع از غیرنظامیان» بخوبی نشان می‌دهد که «صلح» و سیاست‌های ناتو در دو مسیر متنافر متحول می‌شوند.   باری سایت تابناک برای گسترش پروپاگاند «شپیگل» سخنان شیوای سردار «جلال اوغلو» را بازگو کرده و می‌نویسد،  این جشن‌ها به اصلاحات منجر نمی‌شود و در پوشش برگزاری جشن،   ثروت‌های مردم آذربایجان به تاراج می‌رود!   بله،   جشن خیلی بد است، «جنگ» خوب است!   چون هم به «اصلاحات» راه می‌گشاید و هم از تاراج ثروت آذربایجان جلوگیری خواهد کرد،   درست عین جنگ ایران و عراق که پس از نوشیدن جام زهرمار توسط «حاخ» خمین،   به «سازندگی» و «اصلاحات» منجر شد،   و اکنون نیز «حاخ» خامنه با تکیه بر همین «سازندگی‌ها» و «اصلاحات» بر تخت سلطنت نشسته،   پارس می‌کند و لاف پیشرفت می‌زند.  آن سردار «اوغلو» هم خواهان همین قماش «پیشرفت» است،   و در جمهوری آذربایجان  شرایط مشابه می‌طلبد،  چرا که از هم طویله‌ای‌های خامنه‌ای و محسن رضائی به شمار می‌رود:   

«یوروویژن جشن لواط‌کاران [است] در دنیای اسلام واکنش به این مسابقه منفی است [...] پیروزی در این مسابقات بر پایة ماهیت هنر صورت نمی‌گیرد [...] پیروزی آذربایجان در یوروویژن منجر به اصلاحات در این کشور نخواهد شد [...] برعکس در پوشش برگزاری مسابقات  [...] بخش بیشتری از ثروت‌های مردم غارت خواهد شد [...]»

باید خدمت سردار «اوغلو» بگوئیم،  همانطور که خودتان بهتر در جریان هستید،  «جشن  لواط‌کاران» همواره در حوزه‌های علمیه برگزار می‌شود،   نه در مراسم هنری.    می‌بینیم که جلال اوغلو نیز همچون دیگر الاغ‌های طویلة مک‌کارتی یاوه‌گو و همه‌فن ‌حریف از آب درآمده،   از اینروست که به «ماهیت هنر» پی برده.  اما هنری که «سردار» به رسمیت می‌شناسد،  از الصاق برچسب «لواط‌کار» به هنرمند معنا و مفهوم می‌گیرد.   ولی اشتباه نکنیم،   بانی این مکتب الهی را در تاریخ اسلام نمی‌باید جستجو کرد،   پایه‌گزار‌ اصلی‌‌اش «شهید» جوزف مک‌کارتی بود که جهت پنهان داشتن ماهیت روابط جنسی خود،  به دیگران «برچسب» می‌زد.   جلال اوغلو،   نیز همچون بنیانگزار طویلة مک‌کارتی،   اهل روضه و زوزه و جنگ افروزی است،  در نتیجه برای لجن‌پراکنی به مخالفان جنگ،   از  بی‌بی‌گوزک‌های قرآن بهره گرفته و «یوروویژن» را با قصة «قوم لوط» در ترادف یافته.   

یادآور شویم،   سایت تابناک از این جانور وحشی به عنوان «رهبر حزب دمکرات آذربایجان» یاد می‌کند!   می‌بینیم که به دلیل افلاس حکومت دینی،   جیره‌خواران سازمان سیا ریش و دستار‌شان را پنهان کرده،   با صورتک «دمکرات» به میدان آمده‌اند تا اسلامگرائی‌شان فاش نشود و به خیال خود ایجاد نفرت نکنند!   بی‌خبر از اینکه «دمکرات» بودن الزاماتی دارد که با توحش اسلام‌پرستان در تضاد قرار می‌گیرد،   ولی خوب از آنجا که سردار «اوغلو» همچون دیگر جیره‌خواران طویلة‌ مقدس به زیور حماقت آراسته‌اند،   می‌پندارند با توسل به واژگان می‌توان واقعیت را نیز پنهان داشت:

«[...] سردار جلال اوغلو [...] اعلام کرد:  تا [...] دو سال آینده،  نه تنها احتمال جنگ در قره‌باغ نخواهد بود بلکه حتی بیانیه‌های تهدیدآمیز باکو در جنگ نیز متوقف خواهد شد[...]»

بله می‌بینیم که سوزش «ماتحت» سردار در توقف بحران و تنش ریشه دارد،   و همین امر آتش به خشتک کارفرمایان شپیگل انداخته.   منتهی اینان برخلاف سرداران اسلام،   بجای افسوس و روضه و زوزه در سوگ جنگ،   به پیروی از محفل برژینسکی،  «حقوق بشر» را به ابزار پروپاگاند مهوع خود تبدیل کرده‌اند:

«[...] نشریة‌ اشپیگل آلمان نیز در مطلبی [ تحت عنوان]  آیا یوروویژن چهره جمهوری آذربایجان را بهبود خواهد بخشید،  با اشاره به نقض حقوق بشر و دمکراسی [...] و فقر گسترده در جمهوری آذربایجان،   از انتخاب باکو برای برگزاری مسابقات یوروویژن 2012 انتقاد کرد و نوشت:   دولت باکو می‌کوشد از این راه،  بر نقض دمکراسی در این کشور سرپوش بگذارد[...]»

نه اینکه «شپیگل» همیشه طرفدار حقوق بشر و دمکراسی بوده،  اکنون از نقض حقوق‌بشر در آذربایجان گلایه دارد.   اما اشک تمساح شپیگل بی‌دلیل نیست؛   آذربایجان یک کشور مسلمان‌نشین است و اربابان شپیگل مایلند در میانمدت آن را به پایگاهی جهت نبرد با ارمنستان تبدیل کنند و در سواحل خزر نیز با حکومت جمکران همسایه شوند.   به همین دلیل است که شایع کرده‌اند،   پیروزی آذربایجان ناشی از اعمال نفوذ ولادیمیر پوتین بوده!   البته سایت تابناک جرأت نکرده از ولادیمیر پوتین در گزارش‌اش نام ببرد،   و از قول «ناظران سیاسی» این «توطئه»،  یعنی پیروزی آذربایجان را به محافل «ارمنی ـ صهیونیستی» نسبت داده:

«برخی از ناظران سیاسی [...] بر این باورند که پیروزی باکو [...]  طرح مشترک لابی صهیونیستی و ارمنی بوده که [...] با هدف [...]  ترویج بی‌بندوباری  [...] تضعیف ارزش‌های اسلامی و کاهش احتمال از سرگیری جنگ در قره‌باغ  [صورت گرفته]»

آری،  اینهمه را رها کنید!  همان «کاهش احتمال از سرگیری جنگ» را دریابید که برای خیلی‌ها گران تمام می‌شود،   به ویژه برای جنگ طلبان ‌اسرائیل و حکومت جمکران.   در نتیجه،   هر دو گروه به تخریب برندگان آذری «یوروویژن» مشغول شده‌اند،  هر یک به  زبان ابتذال ویژة خود.   جنگ‌طلبان اسرائیل اینان را طرفدار کشورگشائی اسرائیل معرفی می‌نمایند، مرده‌شویان نیز برای عملیات تخریبی خود از همین تبلیغات تغذیه می‌کنند.   اما در شرایطی که روابط روسیه و اسرائیل سخت بحرانی شده،  تابناکی‌ها می‌کوشند با تغذیه از شاخک‌های «یدید آهارونوت» از «باورهای» برخی «ناظران سیاسی» برای‌مان قصه بگویند.   همچنانکه در وبلاگ «دشک و پشک» در باب شهادت «پنج‌تن» چچن گفتیم،   حکومت اسلامی به صورت سافت و غیرمستقیم از سوی روسیه به تروریسم متهم شده،‌  و با توجه به اعلام موضع ترکیه و با در نظر گرفتن آنچه در پاکستان و افغانستان می‌گذرد،   حکومت جمکران در انزوا قرار گرفته.   به همین دلیل روز گذشته،   سخنگوی وزارت امور خارجه جمکران رک و راست از  ارباب تقاضا کرد،  در کنار ما قرار گیرید تا دیگر «کنیزمطبخی» نباشیم!    رادیوفردا،  مورخ 24 مه 2011 نیز اظهارات سخنگوی وزارت‌ امورخارجة حکومت «کنیزمطبخی» را منتشر کرده.

مهمان‌پرست در نشست خبری هفتگی خود،  حمایت اوباما از معترضان ایرانی را نکوهش کرده و می‌گوید،   اینان هم تعدادشان خیلی کم است و هم در انتخابات سال 1388 شرکت نکرده‌اند؛   از ما حمایت کنید که اکثریت داریم:

«[...] آقای مهمان‌پرست در مورد معترضان ایرانی افزود [...] عدة قلیلی هستند که کمترین مشارکت را در انتخابات ریاست جمهوری سال 88 داشتند [...] حمایت از آن‌ها کاملاً اشتباه [...] خواهد بود [...] درایت سیاسی می‌طلبد آمریکائی‌ها در کنار اکثریت ملت ایران قرار بگیرند تا بخش کوچکی از آن که حتی جزء اقلیت نیز به حساب نمی‌آیند [...]»

البته آقای مهمان‌پرست همچون دیگر پیشخدمت‌های سازمان سیا رد گم می‌کنند.  آن‌ها که در شبه‌انتخابات سال 88 شرکت نکردند،‌  به هیچ عنوان «بخش کوچک» و اقلیت‌ نیستند.   اینان اکثریت قریب به اتفاق ملت ایران‌اند که طی 32 سال،‌   «شبه‌انتخابات» احمقانة جمکران را تحریم  کرده و پای صندوق‌های مارگیری نرفته و نخواهند رفت!  از سوی دیگر،  آمریکا به گواهی تاریخ،   همواره در کنار چماقداران اسلام بوده و هست.   خارج از توطئة محفل کارتر ـ برژینسکی و کودتای ننگین سال 1357،   سخنرانی‌های مزورانة باراک اوباما  شاهدی است براین مدعا.   اما آنچه به مهمان‌پرست اجازه می‌دهد چماق‌کشان حکومت توحش را «اکثریت ملت ایران» به شمار آورد،   تبلیغات رسانه‌های غرب و اظهارات بیشرمانة «رابرت گیتس»،   وزیر دفاع سابق ایالات متحد است که پیش از اعلام آمار «رسمی» حکومت اسلامی،   بر مشارکت  85 درصدی ایرانیان در معرکة مهوع 1388 مهر تأئید گذارد.   بله،   بدون حمایت غرب،  هرگز سرکوب ملت ایران امکانپذیر نمی‌شد.  حال که به حمایت غرب از سرکوب ایرانیان رسیدیم نگاهی داشته باشیم به استراتژی‌های «کربلائی» شرکت گوگل.

همچنانکه در وبلاگ «دشک و پشک» هم گفتیم،   این شرکت نام «راپید شیر» و بسیاری دیگر از سایت‌های مبادلة فایل‌های دیجیتال بر روی شبکة اینترنت را از حافظة دینامیک موتور جستجوگر خود حذف کرده،  چرا که این سایت‌ها به گسترش تبادل و ارتباطات کمک می‌کنند.  جالب اینکه،   پس از انتشار وبلاگ مذکور،   شرکت گوگل نام وبلاگ «دشک و پشک» را نیز از حافظة خود حذف کرد.   البته پیشتر نیز از طرف همین شرکت انواع سانسورها شامل نام «ناهید رکسان» شده بود.   ولی نویسندة وبلاگ دلیلی برای اشاره به این امر ندید.   خلاصه بگوئیم،  چنین واکنش‌های حقیرانه‌ای ارزش تفسیر و بازگوئی ندارد.  امروز که بعضی‌ها در دمکراسی‌های غرب خواهان تحمیل مقررات ویژه بر ارتباطات اینترنتی شده‌اند،‌   لازم است به مسئولان بسیار «محترم» گوگل چند نکتة پیش‌پاافتاده را گوشزد کنیم.

نخست‌ اینکه وبلاگ «ناهید رکسان»،   همواره از دمکراسی به ویژه در ایران حمایت کرده،  و مخالفت خود را با تروریسم و جنگ ابراز داشته!   از همه مهم‌تر،   این وبلاگ حقوق قانونی اسرائیل را به رسمیت می‌شناسد.   سانسور چنین وبلاگی اگر از سوی حکومت اسلامی با وسواس دنبال ‌شود،  مسئلة مهمی نیست،   ولی زمانیکه این «سانسور» از سوی گوگل تحمیل می‌شود،  خواه، ناخواه چنین عملی موضع واقعی شرکت مذکور در زمینة ارتباطات دیجیتال تلقی خواهد شد.   ما،   برای انتقال پیام خود به همفکران‌مان در دیگر نقاط جهان هیچگونه نیازی به شرکت گوگل نداریم‌!  اما این شرکت،    جهت اثبات مواضع خود به عنوان «مخالف سانسور» به تأئیدات ما و همفکران‌مان نیازمند است!  در فضای مجازی افکارعمومی اهمیت فراوان دارد؛   اگر گوگل می‌خواهد در کنار «یاهو» بایستد،  بهتر است دست از شعار «آزادی بیان» بشوید. 

شاید مسئولان  گوگل می‌پندارند که با تکیه بر جاروجنجال امثال هیلاری کلینتن پیرامون «مخالفت» با سانسور در چین،   می‌توانند موضع خود را به عنوان طرفدار «آزادی بیان» تثبیت کرده و از تأئیدات آزادیخواهان جهان برخوردار شوند؛  حضورشان بگوئیم،  سخت در اشتباه‌اند.  اگر قرار باشد هر شرکت،  هر دولت،  هر بنیاد و هر تشکیلاتی بر اساس «باورها»،   «نیازها» و خواست‌های انسان‌ستیز خود دست به سانسور در اینترنت بزند،  بین دولت مائوئیست چین،‌  حکومت اسلامی،  «جلال اوغلو» و شرکت گوگل هیچ تفاوتی وجود نخواهد داشت.














...




Share