پنجشنبه، مهر ۰۶، ۱۳۹۱

بوز و برزیل!


 

علیرغم جنجال سگ‌های هار عموسام پیرامون «فیلم موهن»‌،  سرانجام در برخی کشورهای اروپای غربی،   «مسلمان»،  به عنوان انسان فردی‌ات ‌یافت؛   از ابهام «جهان اسلام» و گلة «امت» و به ویژه از لشکر لات ‌و‌ اوباش و طالبان خارج ‌شد؛  و در زمان و مکان مشخص قرار ‌گرفت.   تغییر موضع دولت فرانسه شاهدی است بر این مدعا.   به عبارت دیگر،   محفل فاشیسم برای بازتولید الگوی جنگ سرد میان پدیدة موهومی به نام «جهان اسلام» با اسرائیل شکست خورد. 

 

جنگ ‌زرگری حکومت جمکران با دولت اسرائیل در راستای تأمین منافع همان محافلی به راه افتاده که پیش از فروپاشی اتحاد شوروی دامن زدن به «جنگ سرد» منافع‌شان را تأمین می‌کرد.   منافع طویلة‌ مک‌کارتی چنین ایجاب می‌کند که حکومت ملایان تحت نظارت غرب‌ به سلاح هسته‌ای مجهز شود.   به این ترتیب استعمار غرب خواهد توانست کشورهای مسلمان‌نشین منطقه را تحت قیمومت «رسانه‌ای» حکومت توحش جمکران قرار دهد و برای اسرائیل نیز انزوای رسانه‌ای مطلوب را ایجاد نماید.   روشن است که در چنین شرایطی،  دست حکومت خودفروختة‌ ملایان برای سرکوب ملت ایران و همچنین لات‌بازی در کشورهای مسلمان‌نشین،  خصوصاً در آن سوی خزر بازتر خواهد بود،   و دولت اسرائیل نیز می‌تواند با تکیه بر دشمنی «رسانه‌ای» پدیدة موهومی به نام «جهان اسلام»،   هم مذاکرات صلح  را ماست‌مالی کند،  و هم به سرکوب صلح‌طلبان در درون خاک کشورش ادامه دهد.  خلاصه،   دنیا همچون دوران نورانی هیتلر،   به کام «انسان‌ستیزان» خواهد شد.   ولی ناکامی دولت ترکیه در صدور «بهار عرب» به کشور سوریه،  شکست این سیاست را به اثبات رساند.   تغییر موضع محمد مرسی در سازمان ملل،‌  رد دعوت اردوغان از سوی نخست وزیر عراق و به ویژه لغو سفر آنجلامرکل  به تونس،  شاهدی است بر این مدعا!

 

در پی مسافرت بلندپایه‌ترین مقام امنیتی چین به افغانستان،   «سیاست انسداد» ‌که طی نیم قرن،  راه هند را به کشور افغانستان مسدود کرده بود پایان گرفت و اسلام‌گرایان پاکستان و افغانستان تنها ماندند!  و اینگونه بود که در نشست مجمع عمومی سازمان ملل،   نقاب فریب از چهرة اوباما برداشته شد و جهانیان شاهد بودند که رئیس جمهور آمریکا،   سازمان ملل را به ابزار حمایت از تروریسم و براندازی تبدیل کرده!   بله،   گذشت آنروزهای نورانی که جیمی‌کارتر در رسانه‌ها برای حقوق ‌بشر «پستان به تنور می‌چسباند»،   و در «گوادالوپ» از توطئه براندازی در ایران توسط ملایان و لات و چاقوکش‌ها پشتیبانی می‌کرد.  اینروزها رئیس جمهور آمریکا ناچار شده،   در تقابل آشکار با شورای امنیت سازمان ملل،‌  و هم‌صدا با شیخک قطر و دولت «نیست در جهان» ‌تونس،   به دفاع از تروریسم در سوریه مشغول شود!   و اگر یانکی‌ها اینچنین به افلاس افتاده‌اند مسلماً افلاس لندن به مراتب بیش از این‌هاست.   

 

خلاصه جای تعجب نیست که بی‌بی‌سی و جمکرانیان بر «گ...»‌ متمرکز شوند؛  کل امپراطوری در «گ...» فروافتاده!  در نتیجه،   هم محاکمة «محفل مرداک» به سپتامبر سال آینده موکول شد،   هم استرداد ابوحمزه به یانکی‌ها به تعویق افتاد،   و هم علیرغم مخالفت قوة قضائیه جمکران،    دولت بریتانیا به ناچار «شاه پسر» اکبر هاشمی را به تهران بازگرداند و حکومت جمکران بیش از پیش مضحکة خاص و عام شد.  

 

پیش از شرکت فعال در کودتای ناکام هیزاکسلنسی‌ سایمون گاس،   جرم مهدی هاشمی،  یعنی دریافت رشوه از «توتال» و «ستات‌اویل» به اثبات رسیده بود،   چرا که دو شرکت مذکور به جرم پرداخت رشوه به طرف ایرانی،  در دادگاه بین‌المللی نفت محکوم شده؛  خسارت هم پرداختند.   ولی شاهد بودیم که قوه قضائیة‌ جمکران هیچ مزاحمتی برای مهدی هاشمی فراهم نیاورد،  دلیل هم روشن است.   کار اصلی این «قوه»،   جز گسترش فساد و جنایت و توحش نیست.   به عنوان نمونه هر روز صدها جوان ایرانی قربانی موادمخدر می‌شوند،   هر روز مأموران مبارزه با مواد مخدر در رویاروئی با قاچاقچیان مسلح به قتل می‌رسند،‌   و اگر یک یا چند قاچاقچی هم دستگیر شود، ‌ قوة ‌قضائیه پس از دریافت رشوه «مکفی» اینان را آزاد خواهد کرد.   به این دلیل بود که «خبرگزاری 16» که اغلب اوقات  در مورد همین مسائل «ناخوشایند» خبر پخش می‌کرد،   پس از جنگ گرجستان تعطیل شد!  البته در کشور فرانسه هم پس از جنگ کذا،‌  شبکة‌ تلویزیونی «راشا تودی»‌ را جمع کردند!   اینروزها هم از زندانی شدن «هکرها» خبر می‌رسد و ... و خلاصه برای «آزادی ‌بیان» هم یواشکی سنگر حق و باطل برپا شده!   

 

به عنوان نمونه،   طی نشست «آپک»،  مصاحبة ولادیمیر پوتین در مورد پدیدة «بهار عرب»‌ به سکوت برگزار شد!   مصلحت لندن و واشنگتن چنین ایجاب می‌کند که از جمکرانیزاسیون کشورهای مسلمان‌نشین،  یا بهتر بگوئیم از روند تبدیل کشور به طویله «تصویر دلپذیر» ارائه شود تا گاوچران‌ها در جایگاه «رهبر انقلاب‌های مردمی» بنشینند،   و دامنة‌ تاراج و سرکوب را هر چه بیشتر گسترش دهند.  حداقل تا 11 سپتامبر 2012 این روند ادامه یافت،   و حتی پس از قتل سفیرشان هم یانکی‌ها حاضر نشدند لات‌بازی جیره‌خواران‌شان را محکوم کنند.  از مطلب دورافتادیم بازگردیم به ماجرای مهدی هاشمی و افلاس حکومت توحش.

 

پس از انتشار خبر بهجت‌‌اثر بازگشت پسر اکبر بهرمانی و بازداشت وی،  کیهان‌ برای ارائة تصویر دلپذیر از اکبر بهرمانی به مجیزگوئی مشغول شد و تلاش کرد این جنایتکار تاراجگر و قوه قضائیة توحش‌گستر جمکران را به بی‌بی‌گوزک‌های طلائی در مورد عدالت علوی و مزخرفات مشابه وصله کند.  در «یاداشت روز» کیهان،  ‌ مورخ 4 مهرماه سالجاری تحت عنوان «آن‌سوی این هیاهو»‌،  که با نقل قول از حضرت امیر «عین» آغاز شده،  چنین آمده: 

 

«از حضرت امير [...]  است كه وقتی پاسخ‌ها ـ درباره يك موضوع ـ‌  درهم و فراوان می‌‌شود، جواب درست و صحيح از نظرها پنهان می‌ماند. [...] ديروز [...] هاشمي رفسنجاني [اعلام داشت] حساب فرزندان و عملكرد آن‌ها از حساب شخص وي جداست و گفت در زمينه رسيدگي قضائي [...] فرزندان خود را متمايز از ساير شهروندان نمي‌داند[...]»

 

چه خوب!  هاشمی رفسنجانی حساب فرزندان‌اش را متمایز از سایر شهروندان نمی‌داند!  شاید به این دلیل‌که در به اصطلاح «قانون اساسی»،  حکومت ملایان  حقوق ‌شهروندی گنجانده نشده؛   در نتیجه،  همه می‌توانند فرزند آقای رفسنجانی باشند!   ولی اگر ‌مهدی هاشمی نسبتی با اکبر رفسنجانی نمی‌داشت از شرکت‌های نفتی اروپا میلیون‌ها دلار «رشوه» نمی‌توانست بگیرد،  و بعد هم آزادانه از کشور خارج شود.   «سایر شهروندان» و فرزندان‌شان مسلماً از چنین «امتیازات اسلامی» بهره‌مند نیستند!   خلاصه هم اکبر رفسنجانی گز نکرده جر داده،  هم پاسدار شریعتمداری!  مهدی هاشمی،   همچون دیگر توله‌آخوندهای حکومتی با استفاده از جایگاه کودتائی پدرش به غارت مشغول شده‌.  همه که نمی‌توانند میلیون‌ها دلار از «توتال» و «ستات اویل» رشوه دریافت کنند؛  همه از سوی پدرشان برای مذاکره با شرکت‌های نفتی برگزیده نشده‌اند،   به همین سادگی!   

 

بگذریم!   در واقع پاسدار شریعتمداری به پیروی از بی‌بی‌سی،  تلویحاً راه نجات حکومت را در قربانی کردن  فرزندان هاشمی یافته؛   تا حدودی هم شاید درست بگوید!  حکومت اسلامی در لجنزار فسادمالی و سرکوب ملت ایران دست و پا می‌زند،  و اگر یک یا چند قربانی به «مردم» تقدیم کند،  شاید راه نجاتی یافته،  خود را در افکار عمومی برای چند صباحی «تطهیر» نماید.   «مردم»‌ خواهند گفت،   قوه ‌قضائیه فرزند اکبر هاشمی را هم مجازات کرد؛  دیگران که جای خود دارند!  و به این ترتیب کشتار زندانیان،  زندانیانی که عملاً هیچ جرمی مرتکب نشده‌اند «موجه» و مقبول جلوه می‌کند!   بله،  این است یکی از فوائد «اهداء» قربانی!  

 

بی‌دلیل نبود که در آن دوران تاریخ‌ستیز «همدلی»،   و در ناکجاآباد اسطوره‌ها،  حضرت ابراهیم‌شان قصد قربانی کردن فرزندش را داشت!   از همان دوران نامشخص ایشان از واکنش  «مردم»‌ به فرزندکشی و معجزات اهداء قربانی به پیشگاه یهوه آگاه بودند.  پاسدار شریعتمداری هم از حکمت ابراهیمی و حفظ منافع عالیه «بی‌بهره» نمانده.   ولی باند علی‌ خامنه‌ای و میرحسین موسوی که بوزنامة‌ «جمهوری اسلامی» را به راه انداخته،  خرتر از اینحرف‌هاست!  و واکنش خرکی رسانة «جمهوری اسلامی» به مطلب خیرخواهانة‌ کیهان کاسه و کوزة آخوندگیلانی و عدالت علوی ایشان را هم در هم ریخت!

 

پیک‌ایران،  مورخ 27 سپتامبر 2102،  در مطلبی با کد: 53453،  به نقل از بوق «خامنه‌ای ـ  موسوی» می‌نویسد، کیهان تاریخ را تحریف کرده، هیچیک از پسران گیلانی «اعدام» نشده‌اند:   

 

«[...] یکی از سه پسر [...] محمدی گیلانی در درگیری با مأموران کشته شد و دو پسر دیگر [وی] در حال فرار به سوی مرز ترکیه [پس از] واژگون شدن خودروی‌شان و از ترس [دستگیری] با خوردن سیانور خودکشی کردند[...]‌»

 

به یاد داریم که  در دوران «نورانی» حاج روح‌الله بر اساس شایعات ساواک،‌ آخوندگیلانی دو پسر داشت و حکم اعدام هر دو را هم به دلیل «محاربه» اینان با نظام مقدس خودش صادر کرده بود.   و اما امروز معلوم شد گیلانی سه پسر داشته که یکی در درگیری مسلحانه به قتل رسیده و دو تای دیگر هم در حال فرار به ترکیه.   خلاصه اینبار کیهان جمکران باعث شد دروغ ساواک بر ملا شود.   پس جمکرانی‌ها را رها کنیم تا در مورد پاسخ فرضی و «شیرین» احمدی نژاد به خبرنگار بی‌بی‌سی «بحث و مجادله» کنند،   ما هم می‌رویم به سراغ افتتاح دکان اسلام‌گرائی در برزیل!   

 

به گزارش فیگارو،   مورخ 26 سپتامبر 2012،‌  به حکم دادگاه شهر سائوپولو شبکة یوتوب موظف شد فیلم «موهن» را بردارد چرا که در شهر کذا مسلمانان زیادی زندگی می‌کنند!   بله،   می‌بینیم که دولت به اصطلاح «سوسیالیست» برزیل،   چگونه در راه گسترش توحش در سنگر وحشیگری علی خامنه‌ای می‌نشیند.   شاید به همین دلیل در بی‌بی‌سی پیامبر مسلمانان با کیت میدلتون،   عروس دربار انگلستان به قیاس کشیده شده!

 

باری،‌  سران چین، ‌ هند و روسیه در نشست مجمع عمومی سازمان ملل شرکت نکردند به این ترتیب شیخ قطر،  حمیدکرزای،  احمدی‌نژاد و... و خلاصه همة «نامردان رئیس‌جمهور» توانستند «پیام» ارباب را در بسته‌بندی‌های متفاوت به جهانیان عرضه کنند.

 

از آنجمله است،  برکناری بشار اسد،  تهاجم نظامی شیخک‌ها به سوریه،  رفع تحریم از طالبان،   و ... و از همه مهم‌تر تداوم و گسترش جبهة‌ جنگ زرگری «جمکران ـ  اسرائیل». هدف از دامن زدن به این جنگ موهوم بازتولید الگوی جنگ سرد بر محور دشمنی رسانه‌ای میان اسلام‌پرستان و اسرائیل‌پرستان است؛   جنگ‌ دو صورتک استعماری آنگلوساکسون‌ها.   برنامه این بود که جمکرانیان را به سلاح هسته‌ای مجهز کنند تا رجزخوانی‌های تهران و تل‌آویو برای یکدیگر «مزه» پیدا کند،   یعنی منافع‌اش به بانک‌های حوزة دلار سرازیر شود. ملاقات اهود باراک با راحم امانوئل نیز در راستای همین سیاست صورت پذیرفت.  در همین راستا توانائی نظامی اسرائیل و ایران را در مجلة‌ «فوکوس» به قیاس کشیدند،  ترجمة آن را هم گذاشتند در سایت «دویچه وله»،  مورخ 24 سپتامبر سالجاری!   

 

ولی به دلایلی که بر ما پنهان مانده، ‌ ملاقات راحم امانوئل و اهود باراک به نتیجه نرسید!   در نتیجه «فرد هوف»‌،  مشاور ویژة‌ هیلاری کلینتن استعفا داد و موضع آلمان در مورد سوریه تغییر یافت!  وزیر امورخارجة‌ آلمان طی سخنرانی در مجمع عمومی سازمان ملل رسماً از طرح «کوفی عنان» طرفداری کرد!  همچنین به گزارش فیگارو،  مورخ 26 سپتامبر 2012،‌  استعفای «فرد هوف» از روز 25 سپتامبر مطرح شده.   بد نیست بدانیم حوزة ‌ماموریت «هوف» خاورمیانه بوده!  به عبارت دیگر ایشان رهبری کودتا و «انقلاب» و تروریسم در منطقه را بر عهده داشته‌اند و اینک نیز به دلیل تغییر «اجباری» سیاست یانکی‌ها یا بهتر بگوئیم عقب‌نشینی عموسام استعفا داده‌اند.   ولی این «عقب نشینی»‌ به استعفای یک یا چند مشاور وزارت امور خارجة آمریکا محدود نخواهد ماند.   سیاستی که یانکی‌ها از دوران کندی،  با تکیه بر تقابل چین و اتحاد شوروی در منطقه اعمال کرده‌اند محکوم به تغییر است!   دلیل مسافرت ظاهراً غیرمنتظرة «ژویوکانگ»،   بلندپایه ترین مقام امنیتی چین به افغانستان همین تغییر غیرقابل اجتناب باید باشد.  به گزارش رادیوفردا،  مورخ 2 مهرماه سالجاری،  مسافرت «ژویوکانگ»، با هدف تأمین صلح و ثبات و توسعة منطقه صورت گرفته:

 

«[...] این نخستین سفررسمی یک مقام بلندپایة چینی به افغانستان از سال ۱۹۶۶ به این سو است [...] کانگ، که از اعضای کمیته دائم دفتر سیاسی کمیته مرکزی حزب کمونیست چین است،  مسئولیت امور امنیتی و دادگستری را در چین بر عهده دارد [...]»

 

یادآور شویم نخستین تهاجم مائوئیست‌های چین به هند در سال 1962 یعنی 50 سال پیش رخ داد و سه سال بعد پاکستان به جبهة مائوئیست‌ها پیوست؛    سرانجام رسیدیم به حکومت توحش ضیاالحق در پاکستان و انقلاب «شکوهمند» حاج روح‌الله در ایران،  و‌ کودتا در افغانستان و ظهور مزدوران «جهادی» در اینکشور.  به عبارت دیگر نیم قرن کودتا،  جهاد، جنگ‌ داخلی و مجاهدبازی و طالبان‌سازی،  جهت تخریب افغانستان و تبدیل آن به مرکز قاچاق سلاح و مواد مخدر به پایان خود نزدیک می‌شود.  مسلماً در آن روزها بدون رضایت «ضمنی» بلشویک‌ها چنین سیاست وحشیانه‌ای نمی‌توانست در افغانستان اعمال شود.  به همچنین است در مورد کودتای کلنل آیرون‌ساید،‌  و کودتاهای 28 مرداد 1332 و 22 بهمن1357 در ایران.  دلیل هم اینکه بلشویسم،  مانند نازیسم از ضدی‌ات،  تخریب و نفرت تغذیه می‌کرد و هیچ ارتباطی با «انسان‌محوری» در چارچوب فلسفة‌ مارکس نداشت.   در واقع بلشویک‌ها باورهای انسان را هدف گرفته بودند،   و اینهم نمونه‌اش در سایت فارسی نووستی،  ‌مورخ 2 مهرماه 1391 خورشیدی:

 

«[...] بلشویک‌ها پس از به قدرت رسیدن در اکتبر 1917 تعدادی زیادی از معابد،  اماکن مقدس و اموال گرانبهای متعلق به آن‌ها را از بین بردند [...]کلیسای جامع حضرت عیسی مسیح ناجی با وجود اینکه بسیاری از اموال و اشیای آن غارت شده بود،  تا سال 1931 در جای خود قرار داشت اما در این سال بلشویک‌ها تصمیم گرفتند آنرا تخریب کرده و بجای آن مجتمع عظیم کاخ شوراها را بسازند [...] تصمیم گرفتند [این کلیسا] را منفجر کنند.  انفجار اول برای تخریب [آن] کافی نبود و این شاهکار معماری فقط پس از انفجار دوم فروریخت. [...] با این حال در [...] ساخت کاخ شوراها توفیق حاصل نشد و [...] استخر بزرگ و سرباز شنا را ساختند.  نام کلیسای جامع حضرت عیسی مسیح ناجی از تمام کتاب‌های راهنما برای گردشگران حذف شد.   در دوره پرسترویکا در اواخر سال‌های 80 قرن بیستم میلادی جنبش اجتماعی برای بازسازی کلیسای جامع حضرت عیسی مسیح ناجی ایجاد شد [...] آلکسی دوم اسقف اعظم وقت کلیسای ارتدکس روسیه [...] 19 اوت سال 2000 میلادی کلیسای جامع حضرت عیسی مسیح ناجی را تطهیر کرد[...]»

 

جالب اینجاست که تخریب این کلیسا با صعود هیتلر تقارن زمانی یافته!   سایت فرانسه زبان ویکی پدیا می‌گوید،  هیتلر یک بیضه کم داشته!  امروز هم سایت بی‌بی‌سی از عمر طولانی خواجه‌ها گزارش می‌دهد!   به این ترتیب،   و با درنظر گرفتن این واقعیت که نبرد بی‌امان مجاهدین خلق با «ظلم»‌ و «استکبار» و مزخرفات مشابه به کتک زدن «مهمان‌پرست» در برابر سازمان ملل محدود شده،   و از آنجا که «دمکراسی» مریم و مسعود از کتک‌کاری و خشونت فراتر نمی‌رود،   به احتمال زیاد رهبر آیندة‌ جمکران که می‌باید همچون هیتلر ادعای مبارزه با مارکسیسم و کاپیتالیسم داشته باشد، ‌ یک خواجة‌ اسلامگرا خواهد بود!  و شاید یوتوب را تحت نظارت ایشان قرار دهند که دیگر فیلم «موهن»‌ پخش نکند.   بله،   به این ترتیب،  فیلم ساختن پیرامون پرسوناژ موهوم «محمد»،  به ارادة الهی و همچنین به خواست بی‌بی‌سی،  با تهاجم به حریم خصوصی همسر پرنس ویلیام در ترادف قرار خواهد گرفت و نان معنویات در روغن شناور خواهد شد.   تا آنروز جمکرانیان در مورد پاسخ احمی به بی‌بی‌سی مسلماً  «حقیقت الهی» را کشف کرده‌ و به ظلم و ستم و استکبار پایان داده‌اند.

 

 

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
...
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Share

یکشنبه، مهر ۰۲، ۱۳۹۱

نفت و نارنج!


 

آئین نوشیدن ودکا نزد ایرانیان باستان!

 

نظر به اینکه مانور نظامی «قفقاز 2012» با مهمات واقعی و بدون حضور ناظران بیگانه برگزار می‌شود،  بخش پایانی وبلاگ امروز را به آئین نوشیدن ودکا نزد ایرانیان اختصاص می‌دهیم!

 

در برخی سوپرمارکت‌های فرانسه «نارنج» را با برچسب «پرتقال سویل»‌ می‌فروشند.  در شهر «سویل»،‌  اینروزها «بینال فلامنکو» برگزار می‌شود و طی فستیوال اخیر رقص‌ها و موزیک فلامنکو به خیابان‌های شهر نیز پای گذاشته.   به این ترتیب آزادی «اندلس» از سلطة اشغالگران عرب ابعاد نوینی به خود می‌گیرد!    آنهم در شرایطی که پایتخت بریتانیا به صحنة قدرت‌نمائی لات و اوباش،   یعنی مخالفان «آزادی بیان» تبدیل شده.   

 

لات و اوباش،   همواره در مسیر مقدس «ضدیت» گام برمی‌دارند؛   ضدیت با هنجارها چه در حریم خصوصی و چه در حریم جامعه.   از این نظر می‌توان اراذل را نوع طبیعی «اودیپ» به شمار آورد.   به عبارت دیگر،   لات و اوباش برای هر آنچه اودیپ ندانسته انجام داد،   یعنی نابودی نماد قدرت «خانوادگی ـ اجتماعی» و تصاحب مادر له له می‌زنند و از آنجا که رفتارشان «طبیعی» است،  ‌ برخلاف اودیپ که رفتار«اجتماعی» داشت،   مسئولیت اعمال‌شان را نیز نمی‌پذیرند.  جالب اینکه،  دامن زدن به این «مسئولیت‌گریزی»،   آنقدرها که بعضی می‌پندارند اتفاقی نیست،  چرا که «مسئولیت‌پذیری»‌ همچون «آزادی بیان» و استقرار در جایگاه واقعی اجتماعی از الزامات نظام دمکراتیک است.  

 

بدون «آزادی بیان» و تنظیم «جایگاه واقعی اجتماعی»،  ‌ نظم دمکراتیک برقرار نخواهد شد.  و نظام دمکراتیک همانطور که می‌دانیم برای بعضی‌ها «نان و آب» ندارد.   این مختصر را گفتیم تا یانکی‌ها بدانند که ما می‌دانیم،   مجاهدین خلق به هیچ عنوان ارتباطی با دمکراسی ندارند.   بد نیست اعلیحضرت رضا سیروس هم بدانند که می‌باید در جایگاه واقعی اجتماعی‌شان قرار گیرند.   و این جایگاه را نمی‌توان از سر درویشی و رفاقت و مردم‌پرستی نادیده گرفته،   آن را به این و آن «تعارف» کرد!   چرا که به این ترتیب می‌رسیم به تراژدی اودیپ «مردمی» در هزارة سوم!

       

ناکامی یانکی‌ها برای بازتولید سناریوی «اشغال سفارت» و پرتاب «میت رامنی» به کاخ سفید،   نه تنها افلاس حکومت جمکران و مخالف نمایان‌اش را به اوج رساند،   که گاوچران‌ها را هم به «تقیه» واداشت!   اینگونه بود که مارین لوپن،   رهبر فاشیست‌های فرانسه سنگر اسلام‌نوازی لوران فابیوس را ترک  کرده،    به سنگر «مدرنیزاسیون» بنیانگزار ایران نوین پرید!

 

بله،   هم مارین لوپن «فاشیست» و هم لوران فابیوس «سوسیالیست» از انتشار کاریکاتور محمد در «شارلی ئبدو» ابراز تاسف کرده‌اند!    ما هم از این «همگامی» جادوئی ابراز تعجب می‌کنیم!   در پی معجزات 16 سپتامبر2012،   ‌مارین لوپن ناچار شد از سنگر اسلام نوازی به سنگر «دین‌ستیزی» اسباب‌کشی کرده،‌   فتوی بصدورد.   طبق دستورات خیلی «مدرن» ایشان،  از این پس هیچکس نباید «حق» داشته باشد که با روسری،   کیپا یا همان «شب‌کلاه» سنتی یهودیان،   و دیگر علائم «دینی» در سطح جامعه حضور یابد!   در واقع مارین لوپن «دولت لائیک» را با «یوتوپیای لائیک» اشتباه گرفته!   به عبارت دیگر،  رهبر ویشی‌ست‌ها رویای «جامعة آرمانی لائیک» در سر می‌پروراند.   ساده‌تر بگوئیم،  هدف ایشان تصفیه و پاکسازی،   به شیوة هیتلر و حاج روح‌الله است.  ولی خوشبختانه در فرانسه،   برخلاف دوران نورانی فرانسوا میتران،   زمینة لات‌بازی و پاکسازی و اسلام‌نوازی آنهم با توسل به اسلام‌ستیزی آنقدرها مساعد نیست!   و این است دلیل عقب نشینی لوپن و تغییر سیاست دولت «بهارزدة» تونس!   

 

این دولت که تهاجم به کنسولگری آمریکا در لیبی را محکوم نکرد،   و راه را برای تظاهرات اراذل و اوباش در تونس باز گذارده بود،   به محض بیداری وکیل پرنس ویلیام،   و موضع‌گیری شورای مسلمانان فرانسه بر علیه تظاهرات اسلام‌گرایان،  چرت «انقلابی‌اش» پاره شد،   و آناً دست‌وپای لشوش را از خیابان‌های تونس جمع‌ کرد.   خلاصه اینبار  برخلاف همیشه نمایش «توهین به مقدسات» برای آنگلوساکسون‌ها نه اعتبار که رسوائی به بار آورد.  و برای خروج از بن‌بست رسوائی،   یانکی‌ها به «دروغ» متوسل شدند.   دیدیم که جیره‌خواران جمکرانی شان نیز به دروغ گفتن افتخار می‌کنند،  تا سنای آمریکا بتواند ملت ایران را تحریم کند.   

 

باری یانکی‌ها بجای تأکید بر «آزادی بیان»،  و مخالفت با لشکرکشی اوباش،   تلاش کردند تا تلویحاً به «امت مسلمان» حالی کنند که اصلاً چنین فیلمی ساخته نشده!  مشروح تلاش‌های عموسام در سایت فیگارو،   مورخ 21 سپتامبر 2012 در دسترس مشتاقان قرار گرفته.   اما مشکل عموسام حل نشد که نشد؛   جیره‌خواران‌اش در «پل پیروزی» مثل خر در گل افتاده‌اند و هیچ امیدی هم به نجات‌شان نیست!   گذشته از نفس‌کش‌طلبی علی ‌خامنه‌ای و مانور ایشان با یک فروند هلیکوپتر در سواحل نوشهر،   جمکرانیان برای برپائی تظاهرات اعتراض به فیلم و کاریکاتور،   در مجموع توانستند‌ 600 نفر را در ایران بسیج کنند؛  500 نفر در برابر سفارت سوئیس و حدود 100 نفر در برابر سفارت فرانسه!   گویا سردار جعفری با همین 600 نفر برای اهود باراک دم می‌جنبانند!

 

روز جمعه،  اهود باراک با راحم امانوئل،   شهردار شیکاگو ملاقات کرد و روز شنبه،  22 سپتامبر 2012،   همة سایت‌های عموسام مطالبات ایندو را از زبان سردار «المستأصل بالله» مطرح کردند:  جنگ با اسرائیل!   این است نتیجة ملاقات اهود باراک با راحم امانوئل!  راحم امانوئل اسرائیلی است و در شاخة امنیتی «تساهال» خدمت کرده.   پس از کسب تابعیت آمریکا،‌  ایشان داوطلبانه در عملیات نظامی «توفان صحرا» بر علیه عراق شرکت نموده و ... و در جایگاه ریاست دفتر اوباما قرار گرفتند.   برای آشنائی بیشتر با شهردار شیکاگو،  خوانندگان گرامی می‌توانند به سایت «ولتر. نت» ‌مراجعه کنند.  خصوصاً جهت اطلاع از شرح حال پدر «محترم» ایشان،‌  به مطلب مورخ 6 دسامبر 2006  این سایت توجه خاص مبذول دارند.   پدر راحم امانوئل، ‌ همان «فردریک ئوورباخ» معروف است که با حمایت اربابان‌شان، و تحت نظارت «ایساک شامیر»،  در تاریخ 17 سپتامبر 1948 «کنت فولک برنادوت» و کلنل «آندره سه‌رو»‌ را در انفجار بمب به قتل رسانده‌.  به این ترتیب برنامة ایجاد دو کشور فلسطین و اسرائیل منتفی شد و کار به استقرار حکومت‌های اسلامی در کشورهای مسلمان‌نشین کشید.  خلاصه امانوئل در همان مسیر توحش پدرش گام برمی‌دارد.  حال که به پدر راحم امانوئل رسیدیم،  بازمی‌گردیم به اسطورة اودیپ و تراژدی «پدرکشی.»

 

همچنانکه در وبلاگ «تراژدی یونان،  تحریف آزادی»،‌  مورخ 26 فوریه  2006 گفتیم،  در این تراژدی،  «باور» پادشاه و فرزندش به پیشگوئی کار را نهایتاً به پدرکشی،  همخوابگی با مادر و فاجعه  می‌کشاند.  تراژدی اودیپ را بر اساس عملکرد پرسوناژها می‌توان به این شرح خلاصه کرد:

 

پیشگو،  به لائیوس،  پادشاه «تب» می‌گوید که فرزندش پس از کشتن وی،  با مادر خود، ژوکاست ازدواج خواهد کرد.  از اینرو لائیوس، به محض تولد فرزندش،  او را در بیابان رها می‌کند. چوپانان نوزاد را یافته،  او را نزد شاه «کورنت» می‌برند.  ادیپ در بارگاه شاه کورنت بزرگ می‌شود تا روزی که یک پیشگو به او می‌گوید که پدرش را خواهد کشت.  ادیپ، هراسان از کورنت می‌گریزد و در حال فرار،  با لائیوس،  پدر واقعی‌اش برخورد کرده،  و پس از نزاع او را به قتل می‌رساند.  اودیپ سپس با حل معمای اسفنکس شهر «تب» را نجات می‌دهد.  و تاج و تخت و ملکه ژوکاست را به عنوان پاداش دریافت می‌کند.  ادیپ پس از ازدواج با مادر واقعی‌اش،  ژوکاست به پادشاهی تب می‌رسد.  آنگاه که ژوکاست و ادیپ از واقعیت آگاه می‌شوند، اولی خود را به دار می‌آویزد و ادیپ چشمان‌اش را از حدقه برون آورده،  به همراه دخترش،  آنتیگون «تب» را ترک می‌گوید.

 

«پیام» تراژدی اودیپ را در چارچوب هنجارهای جامعة انسانی می‌توان چنین تفسیر کرد که هنجارشکنی «پدر» زمینه‌ساز هنجارشکنی‌های فجیع‌تری می‌شود که هم بنیاد خانواده،  ‌ و هم پادشاهی،  ‌یعنی جایگاه واقعی اجتماعی پدر خانواده را نابود می‌کند.

 

پدر اودیپ «پادشاه» است و فرزندش را نه در جایگاه فرزند و جانشین آینده که در جایگاه «دشمن» و «رقیب» خود می‌بیند.   به عبارت دیگر،   همین «برخورد ناهنجار» سرانجام «پسر» را به «رقیب شاه» تبدیل می‌کند.   این است پایه و اساس تراژدی اودیپ.  یادآور شویم چه در یونان باستان و چه در هزارة‌ سوم این هنجارها آنقدرها تفاوت نکرده.  به عبارت دیگر،   در چارچوب خانواده،   رقابت و دشمنی پسر با پدر هنجارشکنی است.   نظریة فروید رقابت و دشمنی پسر با پدر را تمایل ضمیر ناخودآگاه تعریف می‌کند.   روشنتر بگوئیم،  این تمایل «طبیعی»‌است.   و در «خانوادة‌ طبیعی»،  تصاحب مادر توسط پسر کاملاً طبیعی بوده و هست!

 

حال آنکه هزاره‌هاست که «بنیاد خانواده» از ابهام «طبیعی» خارج شده و چارچوب «اجتماعی» به خود گرفته.  و به همین دلیل،   پیش از طرح نظریة فروید نیز خروج پسر یا دیگر اعضای خانواده از جایگاه واقعی‌شان هرگز «توجیه‌پذیر» نبود،  چرا؟  چون شکستن هنجارهای خانواده،   «اجتماعی‌ات» این بنیاد را نابود می‌کند و آن را به «عصر طلائی» حاکمیت «روابط طبیعی» یعنی به دوران بیگانگی با «اخلاق» اجتماعی باز می‌گرداند.   «بیگانگی‌ با اخلاق» و هنجارهای اجتماعی ویژگی روابطی است که بر اساس «ضدیت» شکل می‌گیرد.

 

«ضدی‌ات» مانند «عشق» ریشة ‌منطقی ندارد،‌  چرا که از  احساس تغذیه می‌کند و «یکسویه» است.  از اینرو به «استدلال» و «گفتگو» نیز ‌نیازی ندارد.   «ضدیت»،  چه در جامعه و چه در بنیاد خانواده از «توحش» و «زور» تغذیه می‌کند.   به عنوان نمونه ستایش از قاچاقچی و تقدیر از لات و اوباش «ضدی‌ات» با انسان است،   ولی می‌بینیم که آنگلوساکسون‌ها و شرکای‌شان از اینکار هیچ ابائی ندارند.  از آنجمله است کشف «قاچاقچی بدنام» در بی‌بی‌سی،  و جدا کردن حساب اوباش از قاتلین سفیر آمریکا توسط هیلاری کلینتن،  و ... و اهدای جایزة صلح به «میم. ته!»   بله با «قهرمان» جدید توحش مردم‌سالاری یا «ادویپوس اسلامگرا» آشنا شویم:

 

«[...] مجيد توکلی،  دانشجوی زندانی [...] برنده هشتمين جايزه صلح دانشجويی اعلام شد[...]  کميته جايزه صلح دانشجويی از [او] به دليل فعاليت‌های صلح‌آميزش در راه آزادی بيان و دموکراسی تقدير کرده [...] وزير خارجه نروژ [...] با اشاره به مجيد توکلی گفته [...] جايزه امسال به شخصی جوان و شجاع اهدا شده است[...] مجيد توکلی در شانزدهم آذر سال 88 در دانشگاه اميرکبير آيت الله خامنه‌ای را ديکتاتور ناميد و [...] بازداشت شد. از آن زمان تاکنون مجيد توکلی به مرخصی نيامده است[...]»

منبع:  رادیوفردا،  مورخ 31 شهریورماه سالجاری

 

دلیل اهدا جایزه شاخک محفل نوبل به «میم.  ته» روشن است؛‌  توکلی،  فعالیت سیاسی را با  توحش و حماقت «شورش» و «ضدی‌ات با فرد» اشتباه گرفته و به همین دلیل همچون پیامبران ادیان ابراهیمی در مسیر «مقدس» شورش و قانون‌شکنی گام برمی‌دارد و مسئولیت قانون شکنی‌هایش را هم نمی‌پذیرد.   در وبلاگ «میم. ته»‌ به جان‌فشانی‌های این قهرمان صلح و دمکراسی نروژ اشاره کرده‌ایم.  «میم. ته»،  مانند حاج روح‌الله و محمد مصدق و ... فعالیت سیاسی را با «ضدی‌ات» و شورش کودکانه بر علیه پدر اشتباه گرفته و محفل نوبل نیز به همین دلیل به او «جایزه» می‌دهد.  

 

بله ایشان خامنه‌ای را در جایگاه «پدر» رویت کرده و بر وی شوریده‌اند!  حال آنکه ایجاد ترادف میان «پدر» و حاکم سیاسی،‌  نگرشی است متحجرانه که توسط دستگاه استعمار تبلیغ می‌شود!  و «میم. ته» با شورش بر علیه «دیکتاتور»،‌   در واقع  به این تبلیغات توحش‌گستر دامن زده.  خامنه‌ای را باید در جایگاه واقعی‌اش  ببینیم؛  ‌یعنی در جایگاه مترسک استعمار غرب.  در هر حال برخلاف درافشانی‌های وزیر امور خارجة نروژ،  «شهامت» و «جوانی» و لات‌بازی هیچ ارتباطی با صلح و دمکراسی نداشته و ندارد.  ولی در ذهن علیل نفت‌خواران  چنین ارتباطی برقرار و استوار است.  چرا که اینان درپی «بازتولید» الگوی پیامبران ادیان ابراهیمی یعنی شورش  بر ضد «حاکم ظالم» از هیچ جنایتی فروگذار نکرده و نمی‌کنند؛‌   سوریه در برابر ماست!   خلاصه استعمارگران بی‌دلیل به کسی جایزه نمی‌دهند؛   به قول زنده‌یاد فرهاد،  «یه عالم نفت توشه!»

 

شاید جبرئیل بر نروژی‌ها نازل شده و پیام خداوند را به آنان ابلاغ کرده.  اما گابریل پیش از رفتن به نروژ،‌  برای ملاقات با «لوران فابیوس»،  وزیر امورخارجة فرانسه سری به قاهره زد و ایشان را به جنگ‌افروزی بین مصر و اسرائیل بشارت داد!   اینچنین بود که «مهاجمین» از صحرای سینا به خاک اسرائیل وارد شده،   یک سرباز اسرائیلی را به قتل رساندند.   به استنباط ما همین نوع «مهاجمین» نیز در قاهره بمب منفجر کردند،  و عراق را هم بی‌نصیب نگذاشتند.   خلاصه رخدادهائی از جمله ایجاد ناامنی در مصر،   مانور 30 کشور در خلیج فارس،  مانور نظامی اسرائیل در بلندی‌های گولان،   و همچنین انتشار تصویر ‌خامنه‌ای با یک هلیکوپتر لکنتی در سواحل نوشهر،   با طرفداری مضحک سازمان مجاهدین خلق از دمکراسی در «یورونیوز»،   ارتباط منطقی دارد. 

 

همزمان با ترادف یافتن دمکراسی با شورش و قانون شکنی در نروژ،  یورونیوز،  تصاویر طرفداران مؤنث مجاهدین خلق را نشان می‌داد که با حجاب ایدئولوژیک‌شان خواهان برقراری «دمکراسی» بودند!   البته،  این قماش دمکراسی که روی کاغذ و مقوا و پارچه نوشته می‌شود؛  مانند «آزادیخواهی» امام خمینی‌شان باید هم کاغذی باشد!   

 

حال این پرسش مطرح می‌شود که برداشت این «رهبرپرستان» از دمکراسی اصولاً چیست؟  فرض محال که محال نیست؛   اگر در ایران یک دولت دمکراتیک مستقر شود،   تکلیف حجاب ایدئولوژیک حضرات و نفرت‌فروشی و «ضدی‌ات» و مردم‌پرستی گروه رجوی چه خواهد شد؟!   پاسخ به این پرسش هر چه باشد اهمیتی ندارد،   چرا که  در دمکراسی جائی برای «ضدی‌ات» و «جمع‌پرستی»،   یعنی «روابط یک‌سویه» پیش‌بینی نشده!   در دمکراسی اهداف و مطالبات «انسانی»‌ و «منطقی» است،   نه ایدئولوژیک!  و از همه مهم‌تر،  ‌ در یک دمکراسی حریم‌خصوصی اعتقادات را به حریم ‌اجتماعی تحمیل نمی‌کنند.   شاید بعضی‌ بگویند سازمان مجاهدین طی سه دهه «متحول» شده؛   ولی استنباط ما این است که واقعیت جز این باید باشد!

 

موضع‌گیری مسعود رجوی در هیاهوئی که جمکرانی‌ها در «انتخابات» 1388 به راه انداخته بودند شاهدی است براین مدعا.   به یاد داریم که ایشان خواهان واگذاشتن حکومت به «مردم»‌ شدند و همان مزخرفاتی را بلغور ‌کردند که رهبرشان توی سفرة «انقلاب شکوهمند» انداخته بود:   «شاه باید برود،   ‌میزان رأی مردم است و ... و مردم آزادی می‌خواهند!»  ولی دمکراسی نیازمند برپائی ساختارهای دمکراتیک است،   با «مردم،  مردم» کردن و مرگ بر دیکتاتور،  نه تنها دمکراسی برقرار نخواهد شد،  که راه گسترش فاشیسم هموارتر می‌شود.   

 

بله ارادت آنگلوساکسون‌ها به آخوند و اوباش دلیل موجه دارد.   برای اینان،  خروج از جایگاه واقعی اجتماعی،   نشستن در جایگاه «قضاوت»،   یا بهتر بگوئیم «ارتکاب جرم» و «نظم‌شکنی» یک «عادت»‌ تلقی می‌شود،   و می‌خواهند این «رفتار طبیعی» را با «فعالیت سیاسی» در ترادف قرار دهند!

 

 حال آنکه در جوامع بهنجار،   «فعالیت سیاسی»،  بنابرتعریف «اجتماعی» ‌است،   نه ضداجتماعی!   اگر نیم نگاهی به اسطورة‌ اودیپ بیاندازیم،  با توجه به شیوة برخورد به اصطلاح «اوپوزیسیون» حکومت اسلامی در داخل و خارج مرزها می‌توانیم بگوئیم که این مجموعه توحش «آگاهانه» با نظم اجتماعی،   چه در جامعة جهانی و چه در قالب «خانواده» به ستیز برخاسته.   چرا که در هر حال،   جایگاه واقعی اجتماعی افراد،   یعنی آزادی بیان‌شان را نفی می‌کند.   فرد در جامعة بهنجار از «جایگاه واقعی» برخوردار می‌شود،   و خارج شدن از این جایگاه چه در خانواده و چه در جامعه ناقض حقوق انسانی است.   به عنوان نمونه،   در خانواده این جایگاه به پدر،  مادر و فرزند تعلق دارد و قابل تفویض نیست!  

 

پسر نمی‌تواند بجای پدر بنشیند و با مادرش هم‌بستر شود،   مگر اینکه روابط خانوادگی «طبیعی» باشد‍.   یعنی پدر،  یا به اجبار،   یا به دلیل «رفاقت» جای خود را به پسر واگذار کند.  مسلماً اگر این روابط با توسل به زور برقرار شود،   «جرم» به شمار می‌رود و پنهان داشتن‌اش مشکل خواهد بود.   ولی اگر چنین روابطی صورت «دوستانه» و «خودمانی» به خود گیرد،   می‌تواند «پنهان» بماند و تداوم یابد،   هر چند «بنیاد خانواده» را نابود خواهد کرد.  روابط استعمار با دولت‌های دست‌نشانده نیز در همین مسیر «تخریب» متحول می‌شود.   نتیجة اسف‌بار ارتباط پنهان حکومت اسلامی با آمریکا و متحدان‌اش در برابر ماست.   نفس‌کش‌طلبی علی‌ خامنه‌ای،  ‌ «قیام» سردار جعفری برای «جنگ با اسرائیل»،  و تهدید‌های دولت مفلس اسرائیل در همین چارچوب بی‌دروپیکر «طبیعی» جای گرفته.   

 

هم اسرائیل و هم جمکران ادعای «استقلال» دارند حال آنکه هر دو به لندن و واشنگتن وابسته‌اند.   به همین دلیل است که طی سه دهه،  حکومت اسلامی با شعار نبرد با اسرائیل،  در واقع جاده صاف‌کن سیاست‌‌های اسرائیل شده و با توسل به جنگ و اخیراً «بحران هسته‌ای» در راه «مذاکرات صلح»‌ سنگ‌اندازی می‌کند.   ولی خوشبختانه،   به دلایلی که بر ما پنهان مانده،  تکیه‌گاه این حکومت نفرت‌پرست در کشور فرانسه دچار فروپاشی شده.  ما هم این فروپاشی را با ودکا و آب‌انار جشن گرفتیم و «کمبودها» را نیز در سایت «روسیة‌ امروز» جبران کردیم، سپاسیبا!  خلاصه آب انارهای تقلبی عموسام نتوانست جشن ما را مختل کند.  از اینرو به مناسبت ابتر شدن طرح کودتا در ترکیه و اخراج «ارتش آزادی‌بخش سوریه» یعنی مزدوران ناتو از این کشور،‌  تصمیم گرفتیم پیرامون «آئین نوشیدن ودکا نزد ایرانیان باستان»،   در دورة پهلوی دوم توضیحاتی بیاوریم!

 

گر چه ودکا  برای اهالی مرز پرگهر «بومی» نبود،   ولی در جشن‌ها آن را فراموش نمی‌کردند.   به شیوة‌ روس‌ها از خاویار برای همراهی با ودکا استفاده می‌شد.  ولی نفوذ «فرهنگ» و «تمدن» امپراطوری بر ودکا چشمگیر بود!   در ایران باستان با افزودن آب‌انار، آب‌پرتقال،   یا آب لیمو به ودکا،   انواع «ودکا لایم»‌ می‌آفریدند و ثابت می‌کردند که هنر نزد ایرانیان است و بس!  و اما خارج از پسته و بادام و خیارشور،  برای همرامی با ودکا،  ‌از  زیتون پرورده،   بورانی اسفناج،  سالاد الیویه و «نازخاتون» نیز استفاده می‌شد.   

 

نیاکان ما  برای تهیه نازخاتون بادمجان تنوری را با مغز گردو،   سبزی‌های معطر و سیر چرخ می‌کردند و به این مخلوط روغن زیتون و آب غوره،  یا آب نارنج اضافه می‌شد.   غذاهائی که از دوران «آریارام»  با ودکا هماهنگی داشت و هنوز هم هماهنگی دارد،   بیشتر جوجه کباب و ششلیک بود،   بعضی‌ اوقات هم ژیگو!   بله،   «کباب»، ‌ در امپراطوری ایران باستان از جایگاه ویژه‌ای برخوردار بود،  هر چند به گفته برخی مورخین کباب سوقات مقدونی‌ها بوده!‌  خلاصه ما ایرانیان به پیروی از نیاکان‌مان نوشیدن ودکا را با خلق و خوی امپراطوری‌ و «داده‌های تاریخی» وفق داده و ذوق و تخیلات معاصر را به آن افزودیم!


 

 

 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 

...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 
Share